معنی واویلا
لغت نامه دهخدا
واویلا. [وَ] (ع صوت مرکب) کلمه ٔ افسوس مأخوذ از تازی که در نوحه و ماتم استعمال کنند. (ناظم الاطباء). به معنی افسوس، چه لفظ وا کلمه ٔ ندبه است و ندبه به ضم به معنی نوحه ٔ ماتم و ویل به معنی افسوس و اندوه و در آخر الف برای مد صوت که در حالت ندبه در آخر الفاظ پیدا می کنند. (غیاث اللغات) (آنندراج). ای وای ! دریغا! حسرتا!:
چون کند جان واژگونه پوستین
بانگ واویلا برآید ز اهل دین.
مولوی.
- امثال:
پیش از مرگ و واویلا ؟!
فرهنگ عمید
کلمۀ افسوس که در نوحه و ماتم استعمال میکنند،
مصیبت و حادثۀ بزرگ،
فارسی به انگلیسی
Poof
فرهنگ معین
[ع.] (شب جم.) افسوس ! دریغ !
حل جدول
حرف افسوس
واویلا و افسوس
هیهات
حرف درد و دریغ
واویلا
حرف افسوس
واویلا
دریغا
افسوس، واویلا
حرف درد و افسوس
واویلا
حرف دریغ و افسوس
واویلا
کلامی در مقام حسرت
واویلا
مترادف و متضاد زبان فارسی
افسوس، دریغا، وااسفا، واحسرتا، هیهات
معادل ابجد
54