معنی نورافکن
لغت نامه دهخدا
نورافکن. [اَ ک َ] (نف مرکب) نورافشان. که نور و روشنی بر اشیاء افکند. || (اِ مرکب) چراغ برق قوی که در سرپوش شفافی تعبیه شده و چون آن را روشن کنند به سبب شفافی و جلای سرپوش، نورش مضاعف شود و تا دوردست را روشن کند.
فارسی به انگلیسی
Floodlight, Klieg Light, Spotlight
فرهنگ معین
(اَ کَ) (اِ.) چراغ های برق پرنور که برای روشن ساختن محوطه های وسیع به کار برده می شود، پروژکتور.
فرهنگ عمید
چراغ برق پرنور که برای دیدن جاهای دور یا روشن ساختن محوطهای وسیع به کار میبرند،
حل جدول
مترادف و متضاد زبان فارسی
پروژکتور، پرتوافکن، نورافشان
فرهنگ فارسی هوشیار
(صفت واسم) چراغ برقی پر نور که برای روشن کردن حوزه ای وسیع یا نقاط دور دست بکاررود.
فارسی به عربی
ضوء کشاف
چراغ نورافکن
ضوء کشاف
جرم نورافکن اسمانی
نجم
شخصی که در زیر نورافکن صحنه نمایش قرارگرفته
ضوء کشاف
فارسی به ایتالیایی
riflettore
واژه پیشنهادی
درومونه انگلیسی
معادل ابجد
407