معنی نفوس

نفوس. [ن َ] (ع ص) نافس. عائن. (از متن اللغه). شورچشم.

نفوس. [ن ُ] (ع اِ) ج ِ نَفس. رجوع به نَفس شود.
- نفوس ثلاثه، نفس اماره و لوامه و مطمئنه، یا کنایه از ارواح ثلاثه که روح حیوانی و نباتی و جمادی است. (غیاث اللغات) (آنندراج). رجوع به ترکیبات نَفس شود.
- نفوس قدسیه، ذاتهای پاک و ارواح اخیار. (غیاث اللغات) (آنندراج). رجوع به نَفس شود.
|| نزد ارباب صنعت، کباریت و زرانیخ. (یادداشت مؤلف). || (مص) نفاسه. نفاس. نفس. نفیس. مرغوب فیه بودن. (از المنجد). رجوع به نَفَس و نفاسه شود.

اهالی، جمعیت، سکنه، اشخاص، مردم، ازدحام، حدس، فال، فرض

(نُ) [ع.] (اِ.) جِ نفس.

(~. زَ دَ) [ع - فا.] (مص ل.) (عا.) فال زدن.

نَفْس

اهالی، جمعیت، سکنه، اشخاص، مردم، ازدحام، حدس، فال، فرض

سکان

فال بد، تعداد جمعیت

فال بد زدن، منفی بافی کردن، برای ماجرایی پیش بینی بد کردن...

جمع نفس

(مصدر) فال زدن. توضیح این کلمه ترکیب غالبا در معنی فال بد زدن استعمال میشده. یا نفوس بد زدن. فال بد زدن: اول مسافرت نفوس بد نزن خ

روان های برین روان های بالا فرشتگان

روان های برین روان های بالا فرشتگان

روان های برین روان های بالا فرشتگان

196