معنی لفاظ

لفاظ. [ل َ ف ف] (ع ص) زبان باز.

لفاظ. [ل ِ] (ع اِ) تره. (منتهی الارب).

لفاظ. [ل ِ] (اِخ) آبی است مر بنی ایاد را. (از معجم البلدان).

زبان باز. [زَ بام ْ] (نف مرکب) کسی که با زبان چرب و نرم خود مقصود خود را حاصل میکند یا مردم را فریب میدهد. (فرهنگ نظام). چاپلوس. متملق.چرب سخن. چاخان. لفاظ. خالب. (منتهی الارب). رجوع به زبان بازی و زبان بازی کردن و زبان آوری و خلابت شود.

Verbose

(لَ فّ) [ع.] (ص.) زبان باز، پُرحرف.

زبان باز

لفاظ

لفاظ

تره از گیاهان تفیده از دهان بیرون انداخته ‎ دازه دان، برون نگر، زبان باز (صفت) آنکه الفاظ را در ید قدرت خود دارد، آنکه بالفاظ بیش از معانی توجه دارد -3 زبان باز.

در تازی نیامده دازه پردازی، زبانبازی عمل و کیفیت لفاظ.

سوفسطایی، مغلطه‌گو،
(متضاد) منطقی، لفاظ، لفظپرداز

1011