معنی فکل

فکل موی جلوی سر

فکل

(اسم) یقه پیراهن که به وسیله دگمه ها دوخته شود: اولا عروض فکل ها این قدر وسعت نداشت ثانیا فکر جوانان این قدر لاغر نبود، کراوات.

(اسم) فکل با کراوات یا فکل کراواتی. (صفت) کسی که فکل و کراوات بند: این پسرک فکل کراواتی. . . . بنظر سید میران جوان مودب و سنگینی میاید. .

خاجوکی خاجوک بند (صفت) کسی که فکل به کار برد: زین فکل بندان لوس. . . . نشوی نادرست یک تن از تهران بمرز خاوران رهبر نبود.

خاجوکی

فکل. [ف ُ ک ُ] (فرانسوی، اِ) یقه ٔ پیراهن که بوسیله ٔ دکمه های پیراهن دوخته میشود. (فرهنگ فارسی معین):
اولاً عرض فکلها اینقدر وسعت نداشت
ثانیاً فکر جوانان این قدر لاغر نبود.
بهار.
|| کراوات. (فرهنگ فارسی معین). || در تداول عوام، نیز به پاپیون اطلاق میشود.

فکل بند. [ف ُ ک ُ ب َ] (نف مرکب) فکل بندنده. کسی که فکل به کار برد. (فرهنگ فارسی معین):
زین فکل بندان لوس کون نشوی نادرست
یک تن از تهران بمرز خاوران رهبر نبود.
بهار.

یقه عاریه که با دکمه به پیراهن وصل می شود، کراوات، موی آراسته و مرتب شده جلو سر، پاپیون. [خوانش: (فُ کُ) [فر.] (اِمر.)]

موهای مرتب‌شدۀ جلوی سر،
پاپیون،
کراوات،
[منسوخ] یقۀ پیراهن که با دکمه به آن وصل می‌شده است،

کراوات، پاپیون

فکل

فکل

فکل

فکل

130