معنی فالگویی

فالگویی. (حامص مرکب) کار فالگو. فالگیری. طالعبینی. فال بینی. رجوع به فال و فال بینی شود.

متفول. [م ُ ت َ ف َوْ وِ] (ع ص) کسی که فالگویی میکند. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون).

کهانه. [ک َ ن َ] (ع مص) اخترگویی کردن. (تاج المصادر بیهقی) (دهار). اخترگوی شدن. (ترجمان القرآن). فالگویی کردن. (زوزنی). فالگویی کردن و فالگوی گردیدن. (از منتهی الارب) (آنندراج): کهن له کهانه (از باب نصر)، حکم به غیب کرد ازبرای او و فالگویی کرد. (ناظم الاطباء). حکم به غیب کرد ازبرای او و از آن سخن گفت، و چنین کس را کاهن گویند. (از اقرب الموارد). || فالگوی گردیدن. (از ناظم الاطباء): کهن کهانه، ککرم کرامه؛ کاهن گردید. (از منتهی الارب). کهن کهانه؛ از باب کرم، کاهن گردید یا کهانت طبیعت و غریزه ٔ وی گردید. (از اقرب الموارد).

متکهن. [م ُ ت َ ک َهَْ هَِ] (ع ص) فالگویی کننده. (ناظم الاطباء). فالگوئی کننده و فال گو. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به تکهن شود.

کهانت

فالگویی

طالع‌بینی، فال‌اندازی، فال‌بینی، فال‌شناسی، فالگیری

پیش‌بینی، پیشگویی، فالگویی

طالع‌بینی، فال‌شناسی، فالگویی، فالگیری

پیشگویی، فالگویی، فالگیری، کاهنی

عمل فالگو فالگیری طالع بینی.

فالگویی، غیبگوئی، پیشگوئی

عمل فالگیر طالع بینی فالگویی.

‎ نیشان زمان اندازی (فالگیری فالگویی) پیشگویی، اخترماری، جادو گری

(کِ نَ) [ع. کهانه] (اِمص.) فالگویی، ستاره شناسی.

157