معنی عذرا

باکره، بتول، بکر، دختر، دوشیزه،
(متضاد) زن

Virgin

دخترانه، دوشیزه، باکره، بکر، لقب مریم (ع) و لقب فاطمه (س)، نام معشوق وامق

بکر، دوشیزه، گوهر سوراخ نشده. [خوانش: (عَ) [ع. عذراء] (ص.)]

بکر، دوشیزه،
(صفت) [مجاز] ویژگی سخنی که پیش از آن گفته نشده، سخن تازه‌آورده،
[مقابلِ نهان] پیدا، آشکار،
(قید) به‌تنهایی، تنها،

یار وامق

وامق

وامق

وامق

اثری از عنصری

عنصری

اثری از عنصری

‎ دوشیزه، ناسفته، آشکارا -4 آبام خوشه -5 بر نام مریم علیها السلام (صفت) بکر دوشیزه (دختر)، گوهر ناسفته، چنان باشد که هر که متواتر یازده ندب از حریف ببرد گویند عذرابرد و از حریف یکی به سه آن چه گرو کرده بودند بستاند باز چون حریف دوم یازده ندب متواتر ببرد گویند وامق برد و یکی از حریف بستاند، یکی از دوره های ملایم موسیقی قدیم. (صفت) بکر دوشیزه (دختر)، گوهر ناسفته، چنان باشد که هر که متواتر یازده ندب از حریف ببرد گویند عذرابرد و از حریف یکی به سه آن چه گرو کرده بودند بستاند باز چون حریف دوم یازده ندب متواتر ببرد گویند وامق برد و یکی از حریف بستاند، یکی از دوره های ملایم موسیقی قدیم.

براى اتمام حجّت یا براى انذار،

وامِق و عَذرا، نام عاشق و معشوقِ داستانی از دلدادگیهاست، این قصّه در ایران از زمان باستان و به قولی مأخوذ از یونان وجود داشته و عنصری آنرا به مثنوی در آورده است،

971