معنی صندوقچه

صندوقچه. [ص َ چ َ / چ ِ] (اِ مصغر) مصغر صندوق. صندوق کوچک. جعبه. درج:
صندوقچه ٔ عدل تو مانده ست بطرطوش
دستورچه ٔ جور تو در پیش و کنارست.
ناصرخسرو.

صندوقچه ٔ سر. [ص َ چ َ / چ ِ ی ِ س ِرر] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) رازدار. کسی که سِرّ مردمان نگاه دارد. کسی که راز مردمان افشا نکند. رجوع به صندوق سِرّ و صندوق شود.

Casket

صندوق کوچک،
* صندوقچهٴ سِر: [مجاز] آن‌که راز کسی را می‌داند ولی آن را نگه می‌دارد و فاش نمی‌کند، رازدار،

طبله

درج

درج

درج

Behälter (m), Kasten (m)

جعبه، مجری، محفظه

بن، سفینه

تبوک گنجک (اسم) صندوق کوچک جعبه کوچک.

scrigno

قوطی

طبله -پستو

پستو-طبله

258