معنی رنجش

رنجش. [رَ ج ِ] (اِمص) آزردگی. (آنندراج) (ناظم الاطباء). رنجیدگی. || اندوه. (آنندراج) (ناظم الاطباء). دلتنگی. ملالت. (ناظم الاطباء). ملال.
- رنجش آمیز، آمیخته به ملالت و اندوه: رفیق این سخن بشنید و بهم برآمد و برگشت و سخنهای رنجش آمیز گفتن گرفت. (گلستان).
|| خشم. قهر. غضب. || محنت. مشقت. (ناظم الاطباء).

دندان رنجش. [دَ رَ ج ِ] (اِ مرکب) آنچه وقت استماع سخن اول از عروس به عروس دهند چنانچه رونما وقت دیدن روی به او دهند، و این از اهل زبان به تحقیق پیوسته. (آنندراج):
چو از لب عقد مروارید راندی
به دندان رنجش اول دل ستاندی.
اشرف (از آنندراج).

Annoyance, Displeasure, Huff, Offense, Peeve, Pique, Quarrel, Resentment, Ruffle, Umbrage, Upset

آزردگی، تاذی، دلتنگی، رنجیدگی، شکراب، کدورت، ملال، ملالت، ناراحتی، نقار

‎ (مصدر) آشکار کردن رنجش خود، (مصدر) شکایت کردن گله کردن.

ملامت، دلتنگی، آزردگی

‎ (صفت) توام بارنجش، آزرده کننده ملامت آور.

(رَ جِ) (اِمص.) دلتنگی.

کدورت، دل‌آزردگی، رنجیدن،

تکدر، دلخوری

ضجر

ازعاج، ازعج، استیاء، تهیج، حزن، مخالفه، مضایقه

ازعاج

مصدر الازعاج

استاء منه

Anstoß (m), Ärger (m)

553