معنی اشتلم

اشتلم. [اُ ت ُ ل ُ] (اِ) بمعنی تندی وغلبه و زور و تعدی کردن باشد بر کسی و بزور چیزی گرفتن. (برهان). قهر و غلبه و تعدی و زور:
نیارد دگر موج غم اشتلم
فتد رخت عقل ار به گرداب خم.
ظهوری (از فرهنگ نظام).
غالباً بلکه یقیناً لفظ ترکیست، چه در لغات ترکی اشتلم بمعنی ستم نوشته است گو که در بهار عجم و برهان اشاره به ترکی بودنش نکرده اند. (از غیاث اللغات).

اشتلم کردن. [اُ ت ُ ل ُ ک َ دَ] (مص مرکب) ظلم و تعدی کردن و داد و بیداد کردن و بتندی و زور چیزی گرفتن. و رجوع به اشتلم شود.

زور، ستم،
پرخاش و هیاهو، دادوفریاد، تندی: کُردی خرکی به کعبه گم کرد / در کعبه دوید و اشتلم کرد (نظامی۳: ۳۸۰)،
لاف زدن، رجزخوانی،

کرکری خواندن، ادعای فضل و برتری داشتن

ضربه زدن معمولی با دست، گام های بلند برداشتن

ابزاری در خرمن کوبی شبیه چنگال که به وسیله ی آن کاه و دانه...

صدا، فریاد، انعکاس صدای شدید سم اسبان

(اسم) اخذ چیزی بزور، لاف پهلوانی زدن، تندی خشونت، تعدی زور.

(مصدر) گرفتن چیزی بزور، لاف زدن از پهلوانی، تندی کردن خشونت ورزیدن، تعدی کردن اعمال زور کردن.

گرفتن چیزی به زور، لاف زدن، تندی، خشونت، ظلم، زور. [خوانش: (اُ تُ لُ) (اِ.)]

(~. کَ دَ) (مص ل.) خشونت ورزیدن.

لاف پهلوانی زدن، رجزخوانی در برابر حریف

لاف پهلوانی زدن، رجز خوانی در برابر حریف

عنف

اشتلم

771