معنی اسباب‌بازی

وسیله بازی و سرگرمی

لگو

لعبت

اسباب‌بازی

اسباب‌بازی

نوعی اسباب‌بازی برای تسکین استرس و افزایش تمرکز

نوعی اسباب‌بازی بچه‌گانه،

اسباب‌بازی چرخ‌داری که کودکان نوپا به‌وسیلۀ آن راه رفتن می‌آموزند،

گردنا،
نوعی اسباب‌بازی شبیه دوک که دور خود می‌چرخد،
گلولۀ نخ که روی دوک پیچیده شده باشد،

هرچه با آن بازی کنند،
اسباب‌بازی کودکان،
[قدیمی] غیر جدی، مزاح، شوخی: نگویند از سر بازیچه حرفی / کزآن پندی نگیرد صاحب هوش (سعدی: ۹۵)،

هرچیزی که با آن بازی کنند، بازیچه، اسباب‌بازی، عروسک،
[مجاز] دلبر، معشوق زیبا: گفته‌امت مدحتی، خوب‌تر از لعبتی / سخت نکوحکمتی، چون حکم‌بن معاذ (منوچهری: ۱۷)،

در فرهنگ ایرانی پیرمردی دارای ریش سفید انبوه و جامۀ دراز که در عید نوروز در خیابان‌ها گردش می‌کند و به کودکان شیرینی و اسباب‌بازی می‌دهد، نظیر بابانوئل، عمونوروز،

نوعی اسباب‌بازی کاغذی سبک و پره‌دار که بر اثر جریان باد دور خود می‌چرخد، بادفر: با بی‌قرار دهر مجوی ای ‌پسر قرار / عمرت مده به ‌باد به افسون و فرفره (ناصرخسرو۱: ۴۳۰)،

نوعی اسباب‌بازی کودکان شبیه قوطی کوچک دسته‌دار که موقع تکان دادن صدا می‌کند،
(زیست‌شناسی) میوۀ گیاهی خاردار که پس از خشک شدن هرگاه آن را تکان بدهند دانه‌هایش در میان آن صدا می‌کند،

اسباب‌بازی، عروسک، لعبت، ملعبه، آلت دست، مسخره، مضحکه

86