معنی اثناعشر

اثناعشر. [اِ ع َ ش َ] (ع عدد مرکب، ص مرکب، اِ مرکب) دوازده.
- ائمه ٔ اثناعشر، دوازده امام شیعیان.

دوازدهه. [دَ دَ هََ / هَِ] (اِ مرکب) اثناعشر. قسمت نخستین روده های باریک. (لغات فرهنگستان). رجوع به اثناعشر شود.

اثنی. [اِ نی ی] (ع ص نسبی) منسوب به اثنان و اثناعشر در صورتی که عَلم باشد. (منتهی الارب).

حاحونا. (اِخ) نام یکی از پزشکان دوازده گانه ٔ یونانی است که آنان را چون بروج اثناعشر متصل بیکدیگر و سودمند میشمرده اند. (عیون الانباء ج 1 ص 34).

سبعه ٔ امعا. [س َ ع َ / ع ِ ی ِ اَ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) عبارت از معده و شُش و روده که اثناعشر و صائم و دقیق و اعور و قولون و مستقیم است. (آنندراج) (غیاث).

ایمه. [اَ ی ِم ْ م َ] (ع اِ) ائمه. ج ِ امام. (غیاث اللغات) (آنندراج) (فرهنگ فارسی معین). پیشوایان و امامان.
- ایمه ٔ اثناعشر، دوازده امام. (از ناظم الاطباء). رجوع به ائمه شود.
- ایمه ٔ جماعت، پیشنمازان.

ارثیاثیوس. [] (اِخ) یکی از دوازده طبیب یونانی که بجهت معاضدت با یکدیگر و همکاری درتألیف ادویه برای نفع مردم، به «بروج اثناعشر» مشهور شدند. (عیون الانباء ج 1 ص 34). شاید کلمه مصحف اریباس و اُریباسیوس باشد.

دوازده، نام نخستین بخش از روده کوچک که پیوسته به معده می باشد به طول بیست و پنج سانت و پهنای دوازده انگشت. [خوانش: (اِ عَ شَ) [ع.] (اِمر.)]

دوازده امام شیعیان، دوازده

(صفت) فرقه بزرگ شیعه که قایل به امامت اثناعشر (دوازده امام) و غیبت مهدی (امام دوازدهم) باشند شیعه دوازده امامی جعفری.

(زیست‌شناسی) نخستین قسمت رودۀ کوچک که متصل به معده است و طول آن به اندازۀ دوازده انگشت صاحب آن است، دوازدهه،
(صفت) [قدیمی] دوازده،

اثناعشر

دوازدهه

اثناعشر

اثناعشر

1122