معنی آبسکون

آبسکون. [ب َ] (اِخ) نام شهرکی بر ساحل طبرستان که میان او و جرجان سه روزه راه یعنی 24 فرسنگ است، و آن را اَبسکون نیز گویند، و آن فرضه و بندری است برای توقف کشتیها. (یاقوت). و گفته اند همین جزیره بود که سلطان محمد خوارزمشاه بدانجا گریخت و هم در آنجا درگذشت، و امروز آن جزیره را آب گرفته است. و دریای خزر و ارقانیا را به مناسبت این جزیره یا آن بندر دریای آبسکون نامند. و نیز گویند رودی بدین نام بوده است که آن را آبگون نیز میگفته اند و در همین موضع بدریا فرومیریخته، اکنون راه آن رود بگردانیده اند. و آسکون نیز صورتی از آبسکون است:
گرفته روی دریا جمله کشتیهای برّ تو
زبهر مدح خوانانت ز شروان تا به آبسکون.
رودکی.
تو داری از کنار گنگ تا دریای آبسکون
تو داری از در کاکنج تا قصدار و تا مکران.
فرخی.
و در شعر آبْسْکون، و نیز بسکون باء و حرکت سین آمده است:
چو بحر آبْسکون است چشمها تا شد
شریف قالب شهزاده را در آب سکون.
رضی نیشابوری.
و رجوع به آبسکن شود.

دریای آبسکون. [دَرْ ی ِ ب َ / ب ِ] (اِخ) دریای خزر. دریاچه ٔ خزر. بحر خزر. بحیره ٔ جرجانیه. دریای گرگان. رجوع به خزر و آبسکون در ردیفهای خود شود.

اکفوده. [اَ دَ] (اِخ) دریای خزر. آبسکون. (ناظم الاطباء). رجوع به آبسکون و خزر شود.

ابسکون. [اَ ب َ] (اِخ) رجوع به آبسکون شود.

دریای گرگان. [دَرْ ی ِ گ ُ] (اِخ) دریای خزر. بحرخزر. دریای آبسکون. رجوع به خزر در ردیف خود شود.

آرم. [رَ] (اِخ) نام موضعی نزدیک مدینه ٔ رسول صلوات اﷲعلیه. || نام دهی نزدیک دهستان از قرای ساحلی بحر آبسکون. (یاقوت).

دریای خراسان. [دَرْ ی ِ خ ُ] (اِخ) دریای آبسکون. دریای خزر. (فرهنگ ایران باستان). رجوع به خزر در ردیف خود شود.

دریای طبرستان. [دَرْ ی ِ طَ ب َ رِ] (اِخ) دریای آبسکون. دریای خزر. (فرهنگ ایران باستان). رجوع به خزر در ردیف خود شود.

(بِ) (اِ.) نام دریای خزر و جزیره ای در آن.

جزیره دریای خزر

آبسکون

آبسکون

آبسکون

قسمتی از شبه جزیره ی میانکاله که هم اکنون به زیر آب رفته...

آبسکون

139