معنی کفاره

کفاره. [ک َف ْفا رَ / رِ] (از ع، اِ) کفارت. کفاره:
کفاره ٔ شرابخوریهای بی حساب
هشیار در میانه ٔ مستان نشستن است.
صائب.
صد کعبه خلیل گو بنا کن
کفاره ٔ بت شکستنی نیست.
میرغفور لاهیجی (از آنندراج).
- کفاره دادن، انجام دادن عملی که بدان گناهان پاک شود. (فرهنگ فارسی معین): یا معمایی در آنجا بکار برم یا کفاره دهم... پس لازم باد بر من زیارت خانه ٔ خدا که در میان مکه است سی بار. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 319).
- کفاره داشتن، لزوم انجام دادن عملی که بوسیله ٔ آن گناهان پاک شود. (فرهنگ فارسی معین):
یک نظر دیده لبش دید و همه عمر گریست
دیدن رنگ شراب این همه کفاره نداشت.
میرتسلی (از آنندراج).
- کفاره دهنده، که کفاره دهد. آنکه عملی انجام دهد تا گناهانش پاک گردد: یا بگردانم کاری را از کارهای آن، نهان یا آشکارا، حیله کننده یا تأویل کننده یا معما آورنده یا کفاره دهنده... ایمان نیاورده ام بقرآن بزرگ. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 318).و رجوع به کفاره و کفارت شود.

روز کفاره. [زِ ک َف ْ فا رَ / رِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) از روزهای مهم یهودیان و مسیحیان است که مراسم آن با آرامی و استراحت و روزه در دهم ماه تشرین یعنی پنج روز پیش از عید خیمه ها انجام می شد. اکنون این عید در دهه ٔ اول اکتبر است. رجوع به قاموس کتاب مقدس شود.

Atonement, Expiation, Propitiation

(کَ فّ رِ) [ع. کفاره] (اِ.) صدقه، چیزی که با آن گناه را جبران کنند.

آنچه بدان گناه را ناچیز نمایند از صدقه و روزه و مانند آن

(مصدر) لزوم انجام دادن عملی که بوسیله آن گناهان پاک شود: (یک نظر دیده لبش دید و همه عمر گریست دیدن رنگ شراب این همه کفاره نداشت) . (میر تسلی)

توجشمند

(مصدر) انجام دادن عملی که بدان گناهان پاک شود.

کَفّارَه، آنچه که بقصد جبران خطا و طلب آمرزش انجام دهند مانند صَدَقه، قربانی- روزه- جریمه،

(فقه) آنچه به‌وسیلۀ آن گناه را بپوشانند و جبران کنند، از قبیل روزه گرفتن و صدقه دادن، تاوان تخلف از اوامر شرع،
جبران، تلافی،
کفارهٴ یمین: (فقه) کفارۀ سوگند، عملی که برای جبران عمل نکردن به سوگند انجام دهند که عبارت است از اطعام ده مسکین یا سه روز روزه گرفتن،

جریمه جبران گناه

تاوان تخلف از اوامر شرع

تاوان، تقاص، جریمه، کفارت

تکفیر

عوض

فواره زدن

306