معنی کارپرداز
لغت نامه دهخدا
کارپرداز. [پ َ] (نف مرکب، اِ مرکب) کارکن. (آنندراج). || رئیس مباشرت و ملزومات. (فرهنگستان). رئیس اداره ٔ کارپردازی. || قونسول. (ناظم الاطباء). || (در اصطلاح وزارت خارجه ٔ قدیم) آنگاه که حق قضاء قونسولها در ایران بر جای بود دولت ایران در هرشهری از ایران یک یا چند تن مأمور داشت بنام «کارپرداز» مقابل قونسولهای دیگر در آن شهر و کار او دفاع از حقوق احدالمتداعیین بود آنگاه که ایرانی باشد.
کارپرداز اول
کارپرداز اول. [پ َ زِ اَوْ وَ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) ژنرال قونسول. رجوع به کارپرداز شود.
حل جدول
کارمند بخش تدارکات
مباشر
ناظر و کارپرداز
مشرف
مباشر
کارپرداز
عامل، کارپرداز
کارمند بخش تدارکات
کارپرداز
فرهنگ معین
(پَ) (ص.) مباشر، مأمور کار - پردازی.
فرهنگ عمید
کارپردازنده، آنکه اجرای کاری یا فراهم ساختن وسایل کاری به عهدۀ او است،
مترادف و متضاد زبان فارسی
پیشکار، عامل، قنسول، کنسول
فرهنگ فارسی هوشیار
واژه پیشنهادی
کارپرداز
انگلیسی به فارسی
کارپرداز
معادل ابجد
435