معنی کارآمد

کارآمد. [م َ] (ن مف مرکب) آنکه کارها را به نیکوئی انجام دهد. آنکه کار داند، گوئیم: مردی یا زنی کارآمد است:
بجز فرهاد کورا تیشه ٔ آخر بکار آمد
به این فرزانه ده یک مرد کارآمد نمی آید.
محسن تأثیر (از آنندراج).
|| شی ٔ قابل استعمال.

verimli

باتدبیر، حاذق، خبره، فعال، کارآ، کارآزموده، کارآمد، کاردان، کارکشته، کاری، ماهر،
(متضاد) بی‌تدبیر، بی‌فکر

(مَ) (ص مف.) شایسته، کاردان.

کاردان، کارآزموده، شایسته، کسی که کارها را به‌خوبی انجام می‌دهد،
چیزی که به کار آید و سودمند باشد،

Diplomatic, Working

Cost-Effective

آنکه کارها را به نیکوئی انجام دهد

به دردخور

قُزمیت

از کار افتاده

قحط‌الرجال

آدم قحطی

کارآمد

کارآمد

آب آمد و تیمم باطل شد

266