معنی چاخان

چاخان. (ترکی، ص) متملق. چاپلوس. با زرنگی و زیرکی. حقه باز. لافی. لاف زن. شارلاتانی در گفتار.زبان بازی. آنکه به تندی و چابکی گوید در فریفتن تو آنچه در دل ندارد. خوش محاوره. زبان آور. خوش آمدگو.

چاخان بازی. (حامص مرکب) تملق گویی. حقه بازی. شارلاتانی. چرب زبانی و خوش آمدگویی. عمل اشخاص چاخان.

چاخان پاخان. (اِ مرکب، از اتباع). سخنان دروغین و بیهوده.

چاخان کردن. [ک َ دَ] (مص مرکب) گول زدن. فریفتن. چاپلوسی کردن. بدروغ و ریا سخنی گفتن یا کسی را ستودن.

چاپ و چاخان. [پ ُ] (اِ مرکب، از اتباع) دروغ و فریب.

Braggart, Blarney, Boaster, Boastful, Boastfulness, Braggadocio, Bragger, Flatterer, Flatulent, Jive, Loudmouth, Magniloquent, Malarkey Or Malarky, Name-Dropper, Popinjay, Pseudo, Talk, Vainglorious, Wind

تملق، چاپلوسی،
(صفت) متملق، چاپلوس، خوشامدگو، زبان‌باز،
(صفت) لاف‌زن،

خالی‌بند

صاف

پشت‌هم‌انداز، حراف، حقه‌باز، شارلاتان، گزافه، لاف، لافزن، گزافه‌گویی، گزافه‌گو، خشت‌مال، دروغگو، دروغ‌زن، دروغ‌باف، دروغ، حرف‌مفت

خدعه، متبجح، مشعوذ

بخار

Quacksalber [noun]

[تر.] (ص.) دروغگو، حقه باز.

چاخن: ترکی پشت هم انداز (صفت) حقه باز شارلاتان.

دروغگوئی کردن

655