معنی وندا | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

وندا

وندا. [وَ] (اِ) به لغت ژند و پاژند، خواهش و خواسته. (برهان) (آنندراج) (انجمن آرا).

اغاز

اغاز. [اَ] (اِ) قصد و اراده. || صدا وندا. || ابتدای هر کار و آغاز. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (برهان). مخفف آغاز. (فرهنگ نظام).

قارن

قارن. [رَ] (اِخ) ابن وندا هرمزد. یکی از حکام و فرمانروایان آل قارن وند است که 40 سال حکومت داشته است. (ترجمه ٔ مازندران و استرآباد رابینو ص 179). رجوع به قارن وند شود.

چهاربنچه ٔ ملیلو...

چهاربنچه ٔ ملیلوند. [چ َ ب ُ چ َ ی ِ م َ وَ] (اِخ) یکی از طوایف ایل قشقائی ایران و مرکب از 300 خانوار است و در وندا، کُررانی، زنگنه و لک مسکن دارند. (یادداشت مؤلف) (جغرافیای سیاسی کیهان ص 79).