معنی هواکش

لغت نامه دهخدا

هواکش

هواکش. [هََ ک َ / ک ِ] (اِ مرکب) سوراخ یا لوله ای که بر دیوار اطاق تعبیه کنند تا هوای سنگین را بیرون دهد و هوای سالم به درون اطاق آورد. || امروز نوعی پروانه ٔ الکتریکی را گویند که به پنجره یا در محلی مخصوص از دیوار نصب می شود و با گردش خود هوای درون را تعویض می کند.

فارسی به انگلیسی

هواکش‌

Aspirator, Draft, Extractor, Flue, Register, Vent, Ventilator

فرهنگ عمید

هواکش

مجرا یا منفذی در سقف یا دیوار اتاق که هوا از آن داخل و خارج شود،

فارسی به عربی

هواکش

جهاز التهویه

فرهنگ فارسی هوشیار

هواکش

نوعی پروانه الکتریکی را گویند که به پنجره یا در محلی مخصوص ازدیوار نصب میشود و با گردش خود هوای دورن را تعویض میکند

فارسی به آلمانی

هواکش

Ventilator [noun]

انگلیسی به فارسی

Ventilator

هواکش


ventilator

هواکش

واژه پیشنهادی

معادل ابجد

هواکش

332

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری