معنی نایم

(یِ) [ع. نائم] (اِفا.) خوابیده.

تری، نم، نمناکی، چیز اندک، بلل مشتبه (فق.) رطوبت شبهه ناک که در زیر جامه نایم دیده شود. [خوانش: (بَ لَ) [ع.] (اِ.)]

(اسم) خوابیده جمع:نایمین.

(اسم) مونث نایم (نائم) جمع:نایمات

(اسم) بخواب رفته نایم، آرام گرفته.

نایمه در فارسی مونث نائم: زن خوابیده، مرگ، مار (اسم) مونث نایم (نائم) جمع:نایمات

‎ خوردن، نوشیدن از ((کعب)) تازی بجول بژول در کوژک پای، مرزا چاربر چارچوب فرواز، دورک ترکی آوند، خوانچه، نایم پوشه پوش ترکی بنگرید به قاب ترکی

کسی که به خواب رفته، خوابیده، خفته،

لاک۱: هیچ نایم همی ز خانه برون / گوییم در نشاختند به لک (آغاجی: شاعران بی‌دیوان: ۱۹۴)،

خوابیده

نایم

نایم

خواب کننده. [خوا / خا ک ُ ن َن ْ دَ / دِ] (نف مرکب) نایم. (یادداشت مؤلف). || هیپنوتیزکننده. بخواب مصنوعی برنده. (یادداشت مؤلف).

خسبنده.[خ ُ ب َ دَ / دِ] (نف) نایم. خوابیده:
در این ره جزین خواب خرگوش نیست
که خسبنده ٔ مرگ را هوش نیست.
نظامی.
هقعه، مرد بسیار تکیه کننده و بر پهلو خسبنده میان قوم. (منتهی الارب).

یرنداخ. [ی َ رَ] (ترکی، اِ) یرنداق. دوال. تسمه. (یادداشت مؤلف). سختیان. (لغت فرس اسدی نسخه ٔ خطی نخجوانی):
گفتم میان کشانی گفتا که هیچ نایم
زد دست بر کمربند بگسست او یرنداخ.
عسجدی.
و رجوع به یرنداق شود.

101