معنی منازعه

منازعه و منازعت در فارسی: ستیزه، آرزو مندی، نزدیک شدن، پیوستگی ‎ (مصدر) نزاع کردن ستیزه کردن، (اسم) نزاع ستیزه: } و احیانا میان ایشان اختلاف واقع می گشت و از سر تکبر و ترفع منازعه و مخاصمه ظاهری می گشت. ‎{ (سلجوقنامه ظهیری. چا. خاور. 28) جمع: منازعات.

(تک: منازعه) ستیزه ها (مصدر اسم) جمع منازعه

منازعه. [م ُ زَ / زِ ع َ / ع ِ] (از ع، اِمص) منازعه. منازعت. (از ناظم الاطباء). مخاصمه. خصومت. نزاع. تنازع. زد و خورد. منازعه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا): از سر تکبر و ترفع منازعه و مخاصمه ظاهر می گشت. (سلجوقنامه ٔ ظهیری ص 28). رجوع به منازعت و منازعه شود.

(مُ زَ عَ یا زِ عِ) [ع. منازعه] نک منازعت.

التماس، کفاح، نقاش

خصومت کردن، ستیزه کردن،

ستیزه کردن

جنگ کردن، درگیر شدن، ستیز کردن

منازعه

ستیز، درگیری

تنازع، جدال، جنگ، دعوا، کشمکش، مرافعه، مناقشه، نزاع، منازعت، درگیری، ستیز، ستیزه

çatışmak, atışmak

یارغو

منازعه

منازعه

173