معنی ملهم

ملهم. [م ِ هََ](ع ص) رجل ملهم، مرد بسیارخوار.(منتهی الارب). مرد پرخوار.(ناظم الاطباء)(از اقرب الموارد).

ملهم. [م ُ هَِ](ع ص) الهام کننده یعنی در دل افکننده از جنس خیر و آن حق تعالی است.(غیاث)(آنندراج). الهام کننده و در دل افکننده.(ناظم الاطباء). آنکه الهام کند:
کلک دین پرورتو واهب ارزاق شده ست
رای روشنگر تو ملهم الباب شده ست.
جمال الدین عبدالرزاق(دیوان چ وحید دستگردی ص 144).
ملهمی از ورای حجاب غیب سرانگشت تنبیه در پهلوی ارادتم زد.(مرزبان نامه چ قزوینی ص 6). واﷲ ولی الفضل و ملهم العقل منه المبداء و الیه المنتهی.(اخلاق ناصری).
ما طبیبان فعالیم و مقال
ملهم ما پرتو نور جلال.
مولوی.
- ملهم غیب، سروش هاتف غیب. سروش غیب.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا):
گفته باشد مگرت ملهم غیب احوالم
این که شد روز سفیدم چو شب ظلمانی.
حافظ(یادداشت ایضاً).
خرد که ملهم غیب است بهر کسب شرف
ز بام عرش صدش بوسه بر رکاب زده.
حافظ.

ملهم. [م َ هََ](اِ) بر وزن و معنی مرهم است.(برهان)(آنندراج). مرهم.(ناظم الاطباء).

ملهم. [م َ هََ](اِخ) موضعی است نخلناک.(منتهی الارب)(از اقرب الموارد). نام موضعی که خرمابن بسیار دارد.(ناظم الاطباء).
- یوم ملهم، روز جنگ بنی تمیم و حنیفه.(منتهی الارب)(از اقرب الموارد). نام روزی که بنی تمیم با حنیفه جنگ کردند.(ناظم الاطباء).

ملهم. [م ُ هََ](ع ص) الهام کرده شده.(غیاث)(آنندراج). الهام شده و در دل افکنده شده.(ناظم الاطباء). آنکه بدو الهام شده است:
ای ملهمی که در صف کروبیان قدس
فیضی رسد به خاطر پاکت زمان زمان.
حافظ(دیوان چ قزوینی ص قک).
- ملهم شدن، الهام یافتن. در دل افتادن.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

الهام‌کننده، تلقین‌کننده،

کسی که امری به ‌او الهام یا تلقین شده، الهام‌شده،

الهام‌بخش، الهام‌کننده

مرهم

الهام کننده، در دل افکننده از جنس خیر و آن حقتعالی است

مُلهِم، الهام کننده -خداوند

مُلهَم، اِلهام شده، کسی که امری به او اِلهام شده باشد،

الهام کننده، تلقین کننده، خدای تعالی، جمع ملهمین. [خوانش: (مُ هِ) [ع.] (اِفا.)]

(مُ هَ) [ع.] (اِمف.) الهام شده.

اخذ شده، اقتباس شده

115