معنی معتمدان

امنا

ابراهیم حصیری

ثبت، مردمان استوار، معتمدان

(تک: ثقه) استوانان (صفت اسم) جمع ثقه معتمدان اشخاص مورد اطمینان. یا علم ثنات و ضعفااز رواه حدیث. مهمترین شعبه علم رجال است و بدان معرفت صحت و سقم حدیث حاصل آید.

‎ در منی فرود آمدن جایی در راه هنج، خون ریختن، آب دادن (شوس منی) (تک: امین) زنهار داران از امندان پاسندگان بابکان جمع امین. زنهار دادن امینان امانت داران، معتمدان استواران کسانی که بر آنان اعتماد کنند، یا امنا ء تذکره. جمع امین تذکره

(اَ) [ع.] (ص.) جِ ثَبَت، معتمدان.

(اُ تُ) (اِ.) جِ اُستُوار؛ معتمدان، اَمینان.

(ثَ) [ع.] (ص. اِ.) جِ ثقه، معتمدان.

نساک. [ن ُس ْ سا] (ع ص، اِ) ج ِ ناسک. عُبّاد. ناسکان. زاهدان. رجوع به ناسک شود: و متعبدان و نساک و معتمدان روایات. (ترجمه ٔ محاسن اصفهان ص 119).

اثبات. [اَ] (ع ص، اِ) ج ِ ثَبَت. مردمان استوارداشته. معتمدان: فتحی حاجب را که از ثقات و اثبات دولت بود به نیابت به سجستان بگذاشت. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی).

احمد. [اَ م َ] (اِخ) یساول (مولانا...) که او را مولا مقصود هم میگفتند. از جمله ٔ معتمدان میرزا علاءالدوله و میرزا بابر. رجوع بحبط ج 2 ص 217، 222، 226، 228- 231 شود.

اعتماد افتادن. [اِ ت ِ اُ دَ] (مص مرکب) مورد اطمینان قرار گرفتن. وثوق و اطمینان بکسی پیدا شدن: از جمله ٔ همه معتمدان و خدمتکاران اعتماد بر وی افتاد. (تاریخ بیهقی ص 105).

شادی. (اِخ) ملقب به فراش. نام یکی از دلیران اسفزار، از معتمدان ملک قطب الدین اسفزاری (پسر ملک فخرالدین کرت از آل کرت). رجوع به روضات الجنات فی اوصاف مدینه هرات ص 491 شود.

عاصم. [ص ِ] (اِخ) ابن سلیمان الاحول البصری. یکی از محدثان و معتمدان بصره بود. وی در کوفه عمل حسبه و در مدائن منصب قضا داشت و به سال 142 هَ. ق. درگذشت. (الاعلام زرکلی).

باغباد. (اِخ) محلی بحدود نسای خراسان: حاجی محمدخان ولایت نساو درون و باغباد را از تصرف نور محمدخان بیرون آورده به معتمدان سپرده بود. (عالم آرای عباسی ص 452). و رجوع به باغباده و فهرست امکنه ٔ عالم آرا شود.

605