معنی مسکر

مسکر. [م ُ س َک ْ ک َ](ع ص) نعت مفعولی از تسکیر. رجوع به تسکیر شود. || مخمور.(از اقرب الموارد). خمارزده و مست.(منتهی الارب). || مجازاً به عنوان تأکید در غضب به کار رود.(ازیادداشت مرحوم دهخدا). سخت خشمناک چنانکه نداند چه میگوید و چه میکند: قال احمدبن سعید مؤدب بن المعتز:... فلما اتصل الخبر بی، جلست فی منزلی غضباناً مسکراً.(معجم الادباء چ مارگلیوث ج 1 ص 133).

مسکر. [م ُ ک ِ](ع ص) آنچه سبب سکر و مستی شود.(از اقرب الموارد). چیزی که نوشیدنش مستی آورد. مست گرداننده.(آنندراج). هرچه که نشئه و مستی آرد.(غیاث). مستی دهنده. مستی آور. مست کننده:
اینت مسکر حرام کرد چو خوک
وآنت گفتا بجوش و پر کن طاس.
ناصرخسرو.
نماند از سایر معاصی منکری که نکرد و مسکری که نخورد.(گلستان سعدی).

مسگر

(مُ کِ) [ع.] (اِفا.) مستی آور.

چیزی که سکر و مستی بیاورد، مستی‌آور،

مستی آور،باده،شراب،می

باده، شراب، عرق، مشروب، می، نبیذ، مستی‌بخش، نشئه‌زا،
(متضاد) خماربخش، خمارآلود، خمارزا

آنچه سبب مستی شود، مست کننده

مسکره در فارسی مونث مسکر مستی آور (اسم) مونث مسکر جمع: مسکرات

مُسکِر، ماده مست کننده مثل خمر و باده،

مسکر

مسکر

چچم مسکر

چچم مسکر

الکل , هرنوع مشروبات الکلی, مست کننده , مستی اور , مسکر, مستی اور , مسکر , مکیف.

320