معنی مرقوم | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

مرقوم

مرقوم. [م َ](ع ص) نعت مفعولی از رقم. رجوع به رقم شود. || خطدار.(منتهی الارب). مکتوب. || نگارش یافته و نگاشته شده.(ناظم الاطباء). نوشته شده. مسطور:
الف را بر اعداد مرقوم بینی
که اعداد فرعند و او اصل والا.
خاقانی.
نه سوره از پی ابجد همی شود مرقوم
نه معنی از پی اسما همی شود پیدا.
خاقانی.
- کتاب مرقوم، نامه ٔ مهر کرده.(منتهی الارب): و مااَدری̍ک ما سجین، کتاب مرقوم.(قرآن 8/83 و 9). و ما ادرای̍ک ماعلیون، کتاب مرقوم.(قرآن 19/83 و20).
|| بیان شده و توصیف شده. || شمرده شده و در پیش ذکر شده.(ناظم الاطباء). || ثور و حمار وحش مرقوم القوائم، که پاهایش خطدار به سیاهی باشد.(از منتهی الارب)(از اقرب الموارد).

مرقوم کردن

مرقوم کردن. [م َ ک َ دَ](مص مرکب) رقم کردن و نگاشتن.(ناظم الاطباء). نوشتن. مسطور کردن. مرقوم داشتن. رجوع به مرقوم شود.

مرقوم داشتن

مرقوم داشتن. [م َ ت َ](مص مرکب) نوشتن. بیان داشتن حروف به شکل و نقطه. و رجوع به مرقوم شود.