معنی مرتد شدن

از دین برگشتن، بی دین شدن، مشرک شدن

زندیک

کافر و از دین برگشته

Apostatize

از دین بر گشتن دینگردان شدن دین گرداندن (مصدر) از دین حقیقی عصر بازگشتن، دین اسلام را ترک کردن: عبدالله بن سعد بن ابی سرح که مرتدشد. . .

از دین برگشته

ارتد، اشجب، راوغ

زندیق، مرتد

از دین برگشته , مرتد

Abschwo.ren, Entsagen, Wiederrufen, Zuru.cknehmen [verb]

مرتد. [م ُ ت َدد](ع ص) از دین برگشته. نعت فاعلی است از ارتداد. اصلاًبه معنی برگشت و رجوع، و به کسی اطلاق شود که از دین حق برگشته باشد. و در شرع کسی که بعد از قبول اسلام ترک مسلمانی گفته و از اسلام برگشته باشد:
آنانکه مفسدان جهانند و مرتدان
از ملت محمد و توحید کردگار.
منوچهری.
بریده چو طبع مؤمن از مرتد
از بد دلی و بدی و بد مهری.
منوچهری.
ای شفیع صد هزار امت چو خاقانی به حشر
بنده مرتد بود و بر دست تو ایمان تازه کرد.
خاقانی.
مرتد بود آن غافل کو در دو جهان یک دم
جز تو دگری بیند جز تو دگری داند.
عطار.
یک دم است آن دم که آن دم آدم آمد از حقیقت.
مرتد ره باشی ارتو محرم آن دم نباشی.
عطار.
- مرتد فطری، کسی است که بر فطرت اسلام بوده است و از پدر و مادر مسلمان متولد شده سپس از اسلام برگشته است. توبه ٔ چنین کسی مقبول نیست.
- مرتد ملی، کسی است که ابتدا مسلمان نبوده پس مسلمان شده سپس از مسلمانی برگشته است. توبه ٔ مرتد ملی مقبول است.
|| بی دین. ملحد.(ناظم الاطباء).
- مرتد شدن، کافر شدن. ازدین برگشتن. ترک مسلمانی گفتن. از اسلام برگشتن:
عبداﷲبن سعدبن ابی سرح که مرتد شد.(مجمل التواریخ و القصص، از فرهنگ فارسی معین).
مگر می خواست تا مرتد شود نفس از سر عادت
مرا این سر چو پیدا شد بریدم سر به پنهانش.
عطار.
گر فرو استد کسی مرتد شود
بعد از آن هرگز هدایت نبودش.
عطار.

کسی که از دین برگشته باشد،

ازدین‌برگشته، بی‌دین، رافض، ترک مسلمانی کرده، زندیق، کافر، مشرک، ملحد،
(متضاد) مومن

(مُ تَ دّ) [ع.] (اِفا.) برگشته از دین.

رانده شده

مُرتَدّ، از دین برگشته، کافر به خدا، از اسلام خارج شده،

998