معنی لام

لام. (ع اِ) ترس. لامه. || کالبد مردم. لأم. (منتهی الارب). شخص، یقال: لام الانسان، شخصه. (مهذب الاسماء):
بر در جامه خانه ٔ کرمت
چون قلم کرده آز عریان لام.
شمس طبسی.
|| (ص) درشت از هر چیزی. || (اِ) نزدیکی. (منتهی الارب). || زره. (دهار). درع.

لام. (اِ) نام حرف بیست و هفتم از حروف تهجی بین حرف کاف و میم و در حساب جُمَّل نماینده ٔ عدد سی و در حساب ترتیبی نماینده ٔ عدد بیست و هفت باشد. رجوع به «ل » شود. || هر چیز خمیده و منحنی و هر چیز راستی مانند الف که به شکل لام منحنی گردد و به همین مناسبت مشبه به زلف خوبان است. و لام کردن به معنی دوتا شدن و رکوع به قصد تعظیم است:
به حلقه کرده همی جعد او حکایت جیم
به پیچ کرده همی زلف او حکایت لام.
فرخی.
زین قد چو تیرو الف چه لافی
کاین زود شود چون کمان چون لام.
ناصرخسرو.
چون لام الف گرفته من او را کنار و او
پیراسته دو زلفک چون دال کرده لام.
یوسف بن نصرکاتب.
بر در تو چو ببیند خَدمت را حاسد
لامها کرده، زغم با قد چون نون گذرد.
رضی الدین نیشابوری.
|| لامچه. (در اصطلاح جادوان) صورت حرف لام که برای محبوبیت به رخسار کشند. خطی به صورت لام که از سپند سوخته و جز آن بر پیشانی اطفال و جزاو کشند دفع چشم زخم یا قبول نزد خلق را. عنبر و مشک و سپند سوخته و نیل و لاجوردی را گویند که به جهت دفع چشم زخم بر پیشانی و چهره ٔ اطفال کشند و آن را چشم آرو نیز خوانند. (جهانگیری):
سخنت چون الف ندارد هیچ
چه کشی از پی قبولش لام.
انوری.
ای کمال آفرینش را وجود تو الف
وانگهش از لاجورد سرمدی بر چهره لام.
انوری.
بدخواه چون الف شود از کسوت ظفر
از درع چون کنند سپاه تو لام خویش.
رضی الدین نیشابوری.
روت بس زیباست لامی هم بکش
ضحکه باشد لام بر روی حبش.
عطار.
|| حیله. مکر. تزویر. چاره:
با تو یکتا شدم الف کردار
تا برآیم به صد هزاران لام.
اخسیکتی.
خلق خوشبوی تو با شاه ریاحین میگفت
کای گل تازه قبا باز چه لام آوردی.
شمس طبسی.
رجوع به لام کشیدن شود. || در تداول صرفیین مراد لام فعل است، حرف سیم از یک کلمه ٔ ثلاثی. مقابل فاء و عین، مهموزاللام، که حرف سوم آن همزه باشد؛ معتل ّاللام، که حرف سوم آن از حروف عله باشد. رجوع به معتل ّاللام شود. || چون در کتب لغت بلالام گویند مقصود بی الف و لام است: و بسره بلالام بنت ابی سلمه (مجدالدین). الذّهل، شجرهالبشام و بلالام، ذهل بن شیبان. (قاموس). || معنی لام در این شعر معلوم نیست و شاید به معنی چاره باشد:
چند لافی عمادی از غم عشق
دعوی عاشقی ز بی لامی است.
عمادی غزنوی.

لام. (اِ) خار. تیغ. شوک. شوکه. بور. لم. تلو. تلی. وِرگلام.

لام. (اِ) کمربند. میان بند. (برهان). || نوعی از کلاه نمد که فقیران بر سر نهند. (غیاث). || ژنده ٔ درویشان. (جهانگیری). ژنده ٔ درویشی. (آنندراج):
فرو کن نطع آزادی برافکن لام درویشی
که با لام سیه پوشان نماند لاف و لامانی.
خاقانی.
|| عجب. تکبر. خودستائی. ناز. لاف و لام.لاف و گزاف. (برهان):
همی تا ز تندر زند ابر لاف
همی تا ز سبزه کند باغ لام.
مسعودسعد.
به سال و مه زند از بخشش تو گردون لاف
به روز و شب کند از خلعت تو گیتی لام.
مسعودسعد.
از نعمت انواع تو هر نوع مرا لاف
وز کثرت اجناس تو هر جنس مرا لام.
مسعودسعد.
|| زینت و آرایش. (برهان). زیور. (جهانگیری):
نه بدین لامهای رنگارنگ
نه بدین وصفهای گوناگون
بعون جود تو سهم هنر بیاراید
تن توانگر و درویش بی تکلف لام.
ابوالفرج رونی.
عشق است جان این جامه را
عشق است لام این لامه را
عشق است دام این عامه را
من از کجا عشق از کجا.
مولوی.

لام. (اِخ) ابن عطیف الطائی اخوعدی بن حاتم. رجوع به ملحان بن زیاد شود. (الاصابه ج 6 ص 11).

لام. (اِخ) بطنی از قبیله ٔ طی. رجوع به صبح الاعشی ج 1 ص 324 شود.

لام. (اِ) نامی است که در شیرگاه و میان دره به تمشک دهند. (گا اوبا). رجوع به تمشک شود.

لام. (اِخ) ابن عمروبن طریف از قبیله ٔ طی. جدّی جاهلی است. منازل فرزندان وی در اطراف مدینه بوده است. (الاعلام زرکلی ج 3 ص 818).

لام. (ع اِ) درخت میوه دار. (دهار). الشجرهالناضره المدلیه؛ یعنی درخت سبز تازه ای که فروافتاده. (ملحقات برهان چ کلکته). درخت که به دمد و سبز شود به وقت بهار. (مهذب الاسماء). || (مص) درخت با شاخ شدن در بهار.

(اِ.) صفحه شیشه ای ظریف که نمونه های تهیه شده از جاندارهای ذره بینی یا برش های جانوری و گیاهی پیش از بررسی با میکروسکوپ روی آن قرار می گیرد.

کمربند، میان بند، ژنده درویش. [خوانش: (اِ.)]

[ع.] (اِ.) کالبد مردم، شخص.

(اِ.) خار، تیغ.

(اِ.) لاف، گزاف.

(اِ.) نام بیست و هفتمین حرف از حروف الفبای فارسی.، ~ تا کام حرف نزدن هیچ نگفتن، دخالت نکردن.

ورقۀ نازک چهارگوش از جنس فلز یا شیشه که مادۀ مورد آزمایش میکروسکوپی را روی آن می‌گذارند و با میکروسکوپ می‌بینند،

خطی به‌صورت «ل» که با اسپند سوخته، مشک، عنبر، یا لاجورد برای دفع چشم‌زخم بر پیشانی و بناگوش اطفال می‌کشند، لامچه: ای حروف آفرینش را کمال تو الف / وآنگهش از لاجورد سرمدی بر چهره لام (انوری: ۳۲۲)،

نام حرف «ل»،

خرقۀ درویشی،

زیور، زینت،
کمربند،
لاف‌و‌گزاف: آخر بدهی به ننگ و رسوایی / بی‌شک یک روز لاف و لامش را (ناصرخسرو: ۴۹۳)،

حرف عصایی

حرف عصایی، از حروف الفبا، ورقه نازک آزمایشگاه

خمیده، منحنی، تزویر، حیله، مکر، تکبر، خودشتایی، ناز، آرایش، زیب، زیور، تیغ، خار، شوک، پشمینه، ژنده، کمربند، میان‌بند، درع، زره

Girdle

‎ نزدیکی، سفت و سخت، تن پیکر، زره، ترس فرانسوی تیغه نازکه فرانسوی کنتا کندای بودایی کندای مغولی صفحه، تیغه

71