معنی قابلیت

قابلیت. [ب ِ لی ی َ] (ع مص جعلی، اِمص) شایستگی. سزاواری. برازندگی. استحقاق. استعداد. لیاقت. (ناظم الاطباء):
داد حق را قابلیت شرط نیست.
مولوی.
|| پذیرائی. شایستگی پذیرفتن. || (اصطلاح فلسفه) استعداد قبول. انفعال. منفعل شدن. در برابر فاعلیت. || امکان. احتمال. || قوت. قدرت. || هنر. || معرفت. || کفایت. || مجال. || رغبت. آرزو. خواهش. (ناظم الاطباء).
ترکیب ها:
- قابلیت احتراق. قابلیت ارتجاع. قابلیت امتداد. قابلیت امکان. قابلیت انبساط. قابلیت انحلال. قابلیت انعطاف. قابلیت انعکاس. قابلیت انقباض. قابلیت تبدیل. قابلیت تراکم. قابلیت تقسیم. قابلیت تکاثف. قابلیت حرکت. قابلیت داشتن. قابلیت شخص. قابلیت قابل. قابلیت قسمت. قابلیت نفوذ.

قابلیت داشتن. [ب ِ لی ی َ ت َ] (مص مرکب) از قابلیت عربی + داشتن فارسی. لایق بودن. قابل بودن. استعداد ذاتی داشتن. برازندگی و شایستگی داشتن.

قابلیت تکاثف. [ب ِ لی ی َ ت ِ ت َ ث ُ] (ترکیب اضافی، اِمص مرکب) قابلیت تراکم. رجوع به قابلیت تراکم شود.

قابلیت انعطاف. [ب ِ لی ی َ ت ِ اِ ع ِ] (ترکیب اضافی، اِمص مرکب) انعطاف پذیری. قابلیت انحناء. قابلیت خمیدگی پذیرفتن (اصطلاح فیزیک).

قابلیت تقسیم. [ب ِ لی ی َ ت ِ ت َ] (ترکیب اضافی، اِمص مرکب) در ماده و عدد، تقسیم پذیری. درخور تقسیم بودن. قابل قسمت بودن. رجوع به قابلیت قسمت شود.

Ability, Ability _, Capability, Capacity, Competence, Facility, Faculty, Flair, Ship_

kabiliyet

استحقاق، استطاعت، استعداد، اهلیت، سزاواری، شایستگی، لیاقت، توان، عرضه، قوه، کفایت، پذیرش، امکان،
(متضاد) فاعلیت

قابلیه

شایستگی، استعداد، استعداد قبول، منفعل شدن، انفعال. مق فاعلیت، امکان، هنر، معرفت، کفایت. [خوانش: (بِ یَّ) (مص جع.)]

شایستگی، سزاواری،
آمادگی برای قبول امری یا حالتی، استعداد،

شایستگی

توانایی

سزاواری، استعداد، لیاقت

talento

predisposizione

Fähigkeit (f), Geistige fähigkeit (f)

543