معنی غزاله

غزاله. [غ َ ل َ] اسب محطم بن ارقم. (منتهی الارب).

غزاله. [غ َ ل َ] (اِخ) اسب محطم بن ارقم. (منتهی الارب).

غزاله ٔ فلک. [غ َ ل َ / ل ِ ی ِ ف َ ل َ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) کنایه از آفتاب جهانتاب است.رجوع به غزاله شود. || برج حمل که برج اول است از دوازده برج فلک. (برهان قاطع) (آنندراج).

Doe

آهو بره ماده، آفتاب،

آهوی ماده

خانه ادریسی ها، دو منظره، شب های تهران

خانه ادریسی ها

بچه آهو که ماده باشد

غَزالَه، مُؤنَّث غَزال، ایضاً‚: اول و ابتدا- خورشید بهنگام طلوع،

(زیست‌شناسی) آهوبرۀ ماده،
[مجاز] آفتاب: نماز شام که زرین‌غزاله در پس کوه / نهفته گشت و هوا کرد عزم مشک‌افشان (سلمان ساوجی: ۱۶۷)،
برج حمل،

دخترانه، آهوی کوهی، آهو بره ماده

تالارها

غزاله دانشور

غزاله قدیریان

غزاله

1043