معنی عذر آورنده

متعذر

آورنده. [وَ رَ دَ / دِ] (نف) آنکه آورد.

عذر. [ع ُ] (ع اِ) بهانه. (از منتهی الارب) (آنندراج): هیچ عذر نماند و خوارزم به دست ما آمد ناچار ما را این خون بباید خواست تا کشنده ٔ داماد را بکشیم به خون وملک و میراث بگیریم. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 690).
پس آن به که بگریزی از عذر او
کزو خیر هرگز نخواهدت خواست.
ناصرخسرو.
- عذر زنانه، حیض و نفساء و استحاضه. (غیاث اللغات). و رجوع به عذر داشتن و عذر دیدن شود.
|| پوزش رفع کردن گناه و سرزنش. (از قطرالمحیط) (از اقرب الموارد): واسطه شود تا خداوند سلطان عذر من بپذیرد. (تاریخ بیهقی ص 355).
عذر من بین در آخر قرآن
لفظ الناس را مکن انکار.
خاقانی.
عذر احمق بدتر از جرمش بود
عذر نادان زهر هر دانش بود.
مولوی.
گر صورتی چنین به قیامت درآورند
عاشق هزار عذر بگوید گناه را.
سعدی.
آن غضب ناپسند باشد و زشت
که چو کردی مجال عذر نهشت.
اوحدی.
پیر مغان ز توبه ٔ ما گر ملول شد
گو باده صاف ده که به عذر ایستاده ایم.
حافظ.
عشق است و مفلسی و جوانی و نوبهار
عذرم پذیر و جرم به ذیل کرم بپوش.
حافظ.
هر گنه عذری و هر تقصیر دارد توبه ای
نیست غیر از روز رفتن عذر بیجا آمدن.
صائب.
- عذر آوردن، بهانه آوردن. علت موجه گفتن ارتکاب گناهی را. جواب مقنع گفتن کار زشت یا ناروائی را:
تنت از بهر طاعت بُد به عصیانش بفرسودی
چه عذر آری اگر فردا بخواهند از تو این تاوان.
ناصرخسرو.
عذر میاور نه حیل خواستند
این سخن است از تو عمل خواستند.
نظامی.
اگر هزار جفا سروقامتی بکند
چو خود بیاید عذرش بباید آوردن.
سعدی.
- || پوزش خواستن:
سعدیا بسیار گفتن عمر ضایع کردن است
وقت عذر آوردن است استغفراﷲ العظیم.
سعدی.
بنده همان به که ز تقصیرخویش
عذر به درگاه خدا آورد.
سعدی.
- عذر بدتر از گناه، پوزش که از خطا عظیم تر است و آن مثلی است مشهور و برای کسی آرند که در انجام ندادن کاری یا ارتکاب خطایی عذری آورد که از خود گناه نامقبول تر و بدتر باشد:
عقل تو از بس که آمد خیره سر
هست عذرت از گناه تو بتر.
مولوی.
عذر خواهی کندم بعد از قتل
عذر بدتر ز گناهش نگرید.
محتشم.

عذر. [ع َ] (ع مص) بسیار عیب گردیدن. || بسیار گناه گردیدن. || افسار نهادن اسب را. || ختنه کردن کودک را. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (از قطرالمحیط). || غالب شدن کسی را خون. || بهانه نمودن. (منتهی الارب). || معذور داشتن. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب). || بدرد آوردن کودک را. (قطرالمحیط) (اقرب الموارد).

عمل آورنده. [ع َ م َ وَ رَ دَ / دِ] (نف مرکب) سازنده.
- به عمل آورنده، مهیاکننده. سازنده.

التماس، ذریعه، عذر، وتد

غیبت هنگام وقوع جرم , جای دیگر , بهانه , عذر , بهانه اوردن , عذر خواستن , دستاویز , معذور داشتن , معاف کردن , معذرت خواستن , تبرءه کردن

حجت و بهانه‌ای که هنگام اعتذار و برای رفع گله بیاورند،
بهانه،
(زیست‌شناسی) [قدیمی] قاعدگی، حیض،
* عذر آوردن: (مصدر‌لازم) بهانه آوردن، معذور خواستن،
* عذر خواستن: (مصدر لازم) معذرت خواستن، درخواست عفو کردن،
* عذر داشتن: (مصدر لازم) حیض بودن زن،

کسی که چیزی با خود بیاورد،

(اسم) آنکه آورد.

(صفت) گرد کننده فراهم آورنده جمع کننده: روایت کرد ابوالقاسم بن غسان گرد آورنده اخبار آل برمک. . . .

بهانه، معذور داشتن

آرنده

بهانه، دست آویز

پوزش، معذرت، بهانه، تعلل، دستاویز، مستمسک، حیض، قاعدگی

1236