معنی عداوت

عداوت. [ع َ وَ] (ع اِمص) عداوه. دشمنی: با او نهانی عداوتی داشت. (گلستان).
هنر بچشم عداوت بزرگتر عیبی است. (گلستان).

عداوت کردن. [ع َ وَ ک َ دَ] (مص مرکب) دشمنی کردن. دشمنی نمودن.

عداوت داشتن. [ع َ وَ ت َ] (مص مرکب) دشمنی کسی را در دل نگاه داشتن.

عداوت گزین. [ع َ وَ گ ُ] (نف مرکب) مخالف و ضد و بدخواه. (ناظم الاطباء).

Animosity, Animus, Enmity, Gall, Grudge, Hostility, Ill Will, Venom

adavet

(عَ وَ) [ع. عداوه] (اِمص.) دشمنی، خصومت.

دشمنی

کینه

خصومت

خصومت، کینه، عداوت

بغض، حقد، خصومت، دشمنی، عناد، کین، کینه، مخاصمه، مخالفت،
(متضاد) حب

عداء، عداوه، کراهیه

خصومت، دشمنی،

دشمنی

دشمنی

عَداوَت، دشمنی- خصومت- به عِدْوَه نیز مراجعه شود،

481