معنی عاریتی

عاریتی. [ی َ] (ص نسبی) منسوب است به عاریت و آنچه به عاریت باشد و آنچه به عاریت ستانند و آنچه را بقاء نباشد چون زندگی و غیره:
به عمر عاریتی هیچ اعتماد مکن
که پنج روز دگر میرود به استعجال.
سعدی.
وعاقل به جاه عاریتی مغرور نگردد. (مجالس سعدی). رجوع به عاریت و عاریه شود.

عاریت
[مجاز] آنچه ناپایدار باشد و دوام و بقا نداشته باشد: به عمر عاریتی اعتماد هیچ مکن / که پنج روز دگر می‌رود به استعجال (سعدی۲: ۶۵۷)،

سپنجی گذ ران و باری (صفت) منسوب به عاریت، آن چه به عاریت ستانند، آن چه را که بقا نباشد چون زندگی.

عاریتی

(صفت) عاریتی ناپایدار.

(~.) [ع - فا.] (ص نسب.) ناپایدار.

منسوب به عاریت، ناپایدار

دایه

ایرمان سرا

عاریتی

کسانه

سپنجی

واژه عاریتی

وام واژه، واژه عاریتی

نام عاریتی؛ نام مستعار، نام جانشین.

691