معنی طامع

طامع. [م ِ] (ع ص) آزمند. حریص. طمعکار. با طمع. طمعکننده. طمعدارنده. || امیدوار. (منتهی الارب) (آنندراج). آرزوخواه. ج، اطماع. عاسم، مرد طامع. (منتهی الارب) (قطرالمحیط):
دل مرد طامع بود پر ز درد
به گرد طمع تا توانی مگرد.
فردوسی.
ابومنصور اسفنجانی را در زعامت جیوش خراسان طامع کرد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 151). در ولایت طامع شد و لشکری سر ایشان فرستاد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 217).
از الوهیت زند در جاه لاف
طامع شرکت کجا باشدمعاف.
مولوی.
طمع را سه حرف است هر سه تهی
از آن نیست مر طامعان را بهی.
سلمان ساوجی.
مرا گر تو بگذاری ای نفس طامع
بسی پادشاهی کنم در گدائی.
حافظ.

کام طبع. [طَ] (ص مرکب) حریص و طامع. (آنندراج از فرهنگ فرنگ). آزمند. طمعکار. (ناظم الاطباء).

طمع‌کار، حریص،

آزمند، حریص، امیدوار. [خوانش: (مِ) [ع.] (اِفا.)]

حریص

طامع

امیدوار، چشم‌به‌راه، آزمند، حریص، طمعکار، طمع ورز،
(متضاد) قانع، خشنود، قناعت‌پیشه

بی‌نیاز، مستغنی، بلندطبع، قانع، خرسند، بی‌حرص، بی‌آز،
(متضاد) آزمند، حرص‌ورز، آزور، طمع‌کار، طامع

آزمند، حریص، طمع دارنده، امیدوار

طامع و حریص (و بمعنی محل مخروبه)

(اسم) مونث طامع. یا قوت (قوه) طامعه. طمع آز.

طامِع، طمع کننده-آزمند- حریص (جمع:طُمَعاء-اَطْماع-طَماعِی)،

طامع

طامع

طامع

120