معنی شامخ

شامخ. [م ِ] (ع ص) بلند. مرتفع. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب).
- جبال شامخات و شوامخ، کوه های بلند. (از منتهی الارب):
عاقلان را در جهان جائی نماند
جز که در کهسارهای شامخات.
ناصرخسرو.
- نسب شامخ، شریف و عالی نسب. (از اقرب الموارد).
|| متکبر. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجل شامخ، کثیرالشموخ. (از اقرب الموارد). ج، شمخ. || بمجاز کسی که بینی خود را بواسطه ٔ تکبر بلند کند. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). شمخ الرجل بانفه، تکبر نمود. (منتهی الارب). ج، شُمَّخ.

بلندمرتبه

بلند، مرتفع، رفیع، جلیل

والا

بلندمرتبه

بلندمرتبه

شامخ

شامخ

بلند، مرتفع، جلیل، رفیع، منیع، والا

(مِ) [ع.] (ص.) مرتفع، بلند.

بلند، مرتفع،

بلند، مرتفع، رفیع

مونث شامخ بلند مونث شامخ جمع شوامخ شامخات.

شامِخ- شامِخَه، بلند- عالیرتبه (جمع: شَوامِخ)

رابعه العدویه

941