معنی شب زنده داری

Vigil, Watch

عمل شب زنده دار بیدار بودن در شب خود را برای شب زنده داری آماده کردند.

آنکه شب را بیدار بماند

شب زنده داری. [ش َ زِ دَ / دِ] (حامص مرکب) عمل شب زنده دار. شب بیداری. پاسبانی در شب.

شب زنده دار. [ش َ زِ دَ / دِ] (نف مرکب) قائم الیل. شب بیدار. (مجموعه ٔ مترادفات ص 221). آنکه شب را بیدار بماند. شب خیز. که شب را به دعا یا پاسبانی به صبح رساند:
دل شب زنده دار زنده شود
قالب مرده سرفکنده شود.
اوحدی.
ساقی چو شاه نوش کند باده ٔ صبوح
گو جام زر به حافظ شب زنده دار بخش.
حافظ.
کدام آهن دلش آموخت این آیین عیاری
کز اول چون برون آمد ره شب زنده داران زد.
حافظ.
برون آ که گردون شب زنده دار
گهر بر طبق کرده بهر نثار.
ظهوری.

بیدار بودن در شب، شب را به بیداری گذراندن،

ویژگی کسی که شب تا سحر نخوابد و بیدار بماند، ویژگی آن‌که تمام شب برای عبادت یا امر دیگر بیدار باشد،

احیا شدن

احیا

تهجد

احیا

Aufwachen, Wecken [verb]

Aufwachen, Wecken [verb]

سحر، صحوه

صحوه

(~. زِ دِ) (ص فا.) آن که شب را بیدار ماند. (به جهت عبادت، عشق، دزدی).

583