معنی سودبخش
لغت نامه دهخدا
سودبخش. [ب َ] (نف مرکب) مفید. منتج. مثمر. نافع. (یادداشت بخط مؤلف).
فارسی به انگلیسی
Beneficent, Beneficial, Benign, Remunerative, Strategic
مترادف و متضاد زبان فارسی
موثر، مفید، نافع،
(متضاد) زیانبخش، مضر
فارسی به عربی
مربح
انگلیسی به فارسی
واژه پیشنهادی
عبدالرضا سودبخش
فرهنگ پهلوی
درخت سودبخش
فرانسوی به فارسی
سودبخش , مفید , سوداور.
سوئدی به فارسی
سودبخش، مفید، سوداور،
inkomstbringande
سودبخش، مفید، سوداور،
l nsam
سودبخش، مفید، سوداور،
lnande-f rdelaktig
سودبخش، مفید، سوداور،
اسپانیایی به فارسی
سودبخش، مفید، سوداور.
معادل ابجد
972