معنی سمی

سمی. [س ُ ما] (ع اِ) آوازی که در آن خیر باشد. (منتهی الارب) (آنندراج).

سمی. [س َم ْی ْ] (ع مص) روان شدن برای شکار. (از منتهی الارب) (آنندراج).

سمی. [س ُ می ی] (ع اِ) ج سماء، به معنی آسمان و آسمان خانه و جز آن. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). و رجوع به سماء شود.

سمی. [س َ می ی] (ع ص، اِ) هم نام. (غیاث) (مهذب الاسماء) (منتهی الارب) (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ص 59) (ناظم الاطباء). || همتا. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). || بلند. رفیع. (ناظم الاطباء). || مثل. (منتهی الارب) (آنندراج). مِثل. مانند. (ناظم الاطباء).

زهر آلود

زهرآلود

زهرآگین

زهرآگین، زهرآلود، زهرناک، سم‌آلود، سمدار، کشنده

Noxious, Poison, Poisonous, Poisonously, Toxic, Virulent

سام، سم

بلند، عالی همنام، هم اسم، زهر آلود

سَمِیّ، نظیر- همنام

عالی، بلند، همنام، همتا. [خوانش: (سَ مِ یّ) [ع.] (ص.)]

زهر - آلود، هر ماده کشنده. [خوانش: (سَ مّ) [ع - فا.] (ص نسب.)]

(سَ) [ع.] (ص.) همنام، هم اسم.

زهرآگین، زهری

velenoso

Gift (n), Giftig [adjective], Vergiften

هم‌اسم، همنام،
همتا،

دارای سم، زهرآلود: مار سمّی،

زهری - زهرآگین

110