معنی سر و کله | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

کله سر

کله سر. [] (اِخ) دهی از دهستان خرقان است که در بخش آوج شهرستان ساوه واقع است و 128 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).

کله سر. [ک ُ ل ِ س َ] (اِخ) دهی از دهستان زنجانرود است که در بخش مرکزی شهرستان زنجان واقع است و 270 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).

کله سر. [ک َل ْ ل ِ س َ] (اِخ) دهی از دهستان درجزین است که در بخش رزن شهرستان همدان واقع است و 415 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

کله سر. [ک َ ل ِ س َ] (اِخ) دهی از بخش نمین است که در شهرستان اردبیل واقع است و 680 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

کله سر. [ک َ ل ِ س َ] (اِخ) دهی از دهستان نیر است که در بخش مرکزی شهرستان اردبیل واقع است و 434 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

کله سر. [ک َ ل َ / ل ِ س َ] (اِخ) از کوههای بلند پیشکوه است که بین دره ٔ رودخانه ٔ دیاله و آبدیز واقع است و رودخانه ٔ دیاله پس از عبور از این کوه چندین پیچ می خورد و به دجله ملحق می گردد. (از جغرافیای طبیعی کیهان ص 48 و 96).

سر و کله زدن

سر و کله زدن. [س َ رُ ک َل ْ ل َ/ ل ِ زَ دَ] (مص مرکب) فهماندن. گفتگو کردن. بحث کردن. || به سختی چیز را به کسی فهماندن.

کله کله

کله کله. [ک َ ل ِ ک َ ل ِ] (اِخ) دهی از دهستان تیوند است که در بخش دلفان شهرستان خرم آباد واقع است و 300 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).