معنی ست

ست. [س َت ت] (ع اِ) سخن زشت. || عیب. (منتهی الارب) (اقرب الموارد).

ست. [س َ] (عدد، ص، اِ) تلفظی است از صد. (ایران باستان ص 1549 و 9).

ست. [س ِت ت] (ع عدد، ص، اِ) شش.یقال سِتّه رجال و ست نسوه. اصل آن سدس است، سین را به تا بدل کرده اند و دال را تا کردند و در تا ادغام نمودند. (منتهی الارب).

ست. [س ِ] (ع اِ) خانم. (دزی ج 1 ص 631):
ستی و مَهْسِتی را بر غزلها
شبی صد گنج بخشی در مثلها.
نظامی (خسرو و شیرین).
رجوع به ستی شود.

دست، سری، گیم، دور بازی

صوت

(سَ تّ) [ع.] (اِ.) سخن زشت، عیب.

مجموعه، سری، دست، کردن مجموعه ای را به صورت هماهنگ به کار بردن، در ورزش هایی مانند تنیس و بدمینتون یک دور بازی. [خوانش: (~.) [فر.] (اِ.)]

(س) [ع.] (اِ.) شش، عدد شش.

شش عرب

واحد تنیس

واحد تنیس، یک دورتنیس، واحد والیبال، شش عربی

واحد والیبال

شش عربی

واحد تنیس، یک دور تنیس، واحد والیبال، شش عربی

‎ شش مادینه است و نرینه ی آن سته، بانوی خرد مند ‎ سخن زشت، آک شش

شش،

460