معنی ساز بادی
لغت نامه دهخدا
ساز بادی. [زِ] (ترکیب وصفی، اِمرکب) آلت موسیقی از ذوات النفخ که با دمیدن نفس آدمی یا هوا نغمه کند. چون نی و شیپور و ارغنون. رجوع به ساز و ذوات النفخ شود.
حل جدول
واژه پیشنهادی
سازهای بادی چوبی (ساکسوفون، فلوت ریکوردر، ابوا، کلارینت، فاگوت) سازهای بادی برنجی (هورن، ترومپت، ترومبون، توبا)
معادل ابجد
85