معنی زاق

زاق زاق آباد. (اِخ) دهی است کوچک از دهستان حومه ٔ بخش کرج از شهرستان تهران. واقع در 27کیلومتری جنوب باختری کرج نزدیک راه کرج به اشتهارد و سکنه ٔ آن 44 تن اند. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1).

زاق. (اِ) بچه ٔ هر چیز را گویند. (برهان قاطع) (آنندراج). و رجوع به زاق و زیق و زاقدان شود. || (ص) کبود. ازرق. زاغ. رجوع به زاغ شود.

زاق. [قِن ْ] (ع ص) از زقی و زقو (مخفف زاقی). || هر که فریاد کند. (تاج العروس). || (اِ) خروس و جمع آن زواقی است. یقال: هو اثقل من الزواقی، ای الدیکه لانهم کانوا یسمرون فاذا صاحت تفرقوا. (تاج العروس). و رجوع به زاقی شود.

زاق چشم. [چ َ / چ ِ] (ص مرکب) رجوع به زاغ چشم شود.

بی زاق و زیق. [ق ُ / زاق ْ ق ُ] (ترکیب عطفی، ص مرکب) رجوع به زاق و زیق، زاغ و زوغ و زاغ و زیغ شود.

بی زاق وزوق. [ق ُ / زاق ْ ق ُ] (ترکیب عطفی، ص مرکب) بی زاق و زیق. بی زاغ و زوغ. بی زاغ و زیغ. بی بچه و امثال آن. رجوع به «زاق و زیق » و «زاغ و زوغ » شود.

زاق و زیق. [ق ُ] (اِ مرکب، از اتباع) بمعنی طفلان کوچک ازدختر و پسر و کنیز و غلام. (برهان قاطع) (آنندراج). || بمعنی شور و غوغا و آشوب هم آمده است. (برهان قاطع) (آنندراج). و رجوع به زاغ و زیغ شود.

بی زاغ و زیغ. [غ ُ / زاغ ْ غ ُ] (ترکیب عطفی، ص مرکب) در تداول عامه، بی زاق و زوق. بی زاق و زیق. بی زاغ و زوغ. بی بچه و امثال آن. (از یادداشت مؤلف). رجوع به زاغ و زیغ، زاق و زیق، زاق و زوق شود.

زاغ و زیغ. [غ ُ] (اِ مرکب، از اتباع) زاغ و زوغ است و رجوع به زاق و زیق شود.

(اِ.) بچه هر چیز.

کبود

زاق

پارسی ک زای زاج زه (اسم) بچه (هر چیز)

زاغ و زیغ زاغ و زوغ پارسی است (اسم) فرزندان خردسال و کسان نزدیک و غلام و کنیز شخص، شور و غوغا و آشوب.

از ضرب المثل های شیرین فارسی

108