معنی ریتین

ریتین. [ی َ ت َ] (ع اِ) دو ریه.تثنیه ٔ ریه. دو شش. دو سل. هردو شش. دو فلقه ٔ راست و چپ ریه. (یادداشت مؤلف). رجوع به ریه و شش شود.

لهث. [ل َ] (اِ) ورم ریتین. ورم ریوی.

سینه پهلو. [ن َ / ن ِ پ َ] (اِ مرکب) التهاب و عفونت نسج پوششی ریتین (جنب ها) را گویند که اگر فقط با تحریک میکربی و بدون ترشح مایع چرکی در دو لایه ٔ جنب باشد آنرا سینه پهلوی خشک گویند و اگر بین دو لایه ٔ جنب مایع چرکی وسروزیته ترشح شود سینه پهلوی دارای ترشح گویند. ذات الجنب. (از فرهنگ فارسی معین). رجوع به ذات الجنب شود.

سینه درد. [ن َ / ن ِ دَ] (اِ مرکب) دردی که بر سینه عارض شود و معمولاً این درد یک عارضه ٔ ثانوی از ناخوشیهای اعضای داخل قفسه ٔ صدری (از قبیل انساج مختلف قلب یا ریتین یا قصبهالریه یا مری یا نایژه ها و یا پرده ٔ حاجز) است. درد سینه. (فرهنگ فارسی معین). || از نظر پزشکی معمولاً درد شدید روی قلب در موقع حمله ٔ آنژین سینه را بنام درد سینه مینامند. (فرهنگ فارسی معین).

تنوره ٔ تن. [ت َ رَ / رِ ی ِ ت َ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) تمام بدن جز دو پای و دو دست و گردن و سر. مجموع گشادگی که امعاء و معده و کبد و سپرز و مراره و قلب و ریتین در آن جای دارد. (از یادداشتهای بخط مرحوم دهخدا): و هر ریش که بر تنوره ٔ تن بود، خاصه اگر بر پهلوها و برشکم بود و رگهای بسیار بدو پیوسته. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی از یادداشت ایضاً). رجوع به تنور و تنوره شود.

صندوقه ٔ سینه. [ص َق َ / ق ِ ی ِ ن َ / ن ِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) قفسه ٔسینه. حفره ای که از دنده ها و قسمت پشتی ستون مهره ای و قسمت جلو استخوان جناغی تشکیل میشود و ریتین، پرده های جنب، قلب، پریکارد، عروق مهم و قسمت سینه ای مری در آن جای دارد. این حفره بشکل مخروط ناقصی است که قاعده ٔ آن تحتانی و از جلو به عقب مسطح است. ارتفاع آن در جلو 15 سانتیمتر و در عقب 27 سانتیمتر و در طرفین 32 سانتیمتر است. (کالبدشناسی توصیفی استخوان شناسی سلسله ٔ انتشارات دانشگاه شماره ٔ 44 صص 136-137).

تثنیه. [ت َ ن ِ ی َ] (ع مص) بدو کردن. (تاج المصادر بیهقی).دو تا کردن. (زوزنی) (آنندراج). دو گردانیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). || تثنیه عنق، خم کردن گردن را. || بدو نسبت کردن. || دوم گردانیدن. || ثنا کردن بر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). || بسبب پیری اراده ٔ ایستادن کردن و نتوانستن نه در اول مرتبه و نه دردوم و نه در سوم: فی المثل هو لایثنی و لایثلث. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). || بار دیگر کاری کردن. (یادداشت بخط مؤلف). || (اصطلاح صرف) و آن را مثنی نیز نامند و آن اسمی است که آخر آن الف یا یاء ماقبل مفتوح و نون مکسور شود تا دلالت کند بر دو فرد از یک جنس چون رَجُلان ِ و رَجُلَین ِ. صیغه ای از صیغ زبان عرب که در آن دو بودن نیز اراده شود چون ریتین، کعبتین و حرمین... تثنیه در فارسی نیست چه جمع فارسی جمع منطقی است یعنی از دو ببالا اطلاق شود برخلاف عربی که جمع آن جمع صرفی است. و از سه ببالا را شامل است. (از یادداشتهای مرحوم دهخدا). || (اِ) دو تایی و عدد دوم از چیزی. (ناظم الاطباء).

هر دو بخش دستگاه ‌تنفس

ریتین

میدان ریتین

(~. پَ) (اِمر.) التهاب و عفونت نسج پوششی ریتین (جنب ها) ذات الجنب.

‎ دم فرو بردن، بانگ گوشخراش، واپسین آواز خر (مصدر) نفس کشیدن داخل شدن هوا در ریتین.

التهاب و عفونت نسج پوششی ریتین (جنبها) را گویند که اگر فقط با تحریک میکروبی و بدون ترشح مایع چرکی در دو لایه جنب باشد آنرا سینه پهلوی خشک گویند و اگر بین دو لایه جنب مایع چرکی و سروزیته ترشح شود سینه پهلو را سینه پهلوی دارای ترشح گویند ذات الجنب.

(اسم) هفت عضو بدن که عبارتند از: الف - بعقیده بعضی سر سینه شکم دودست دوپای. ب - وبعقیده برخی دیگر سر دوپهلو دودست دوپای، مجموعه اعضای بدن، رگی است که چون آنرا بگشایند ازجمیع اندام خون کشیده شود، برهان، نهرالبدن، روماتیسم (دهخدا) : ((توهفت کشور بگرفته ومخالف تو زهفت چرخ شده مبتلا بهفت اندام. )) (مسعودسعد) یا هفت اندام باطن. عبارتنداز: مغز: قلب ریتین جگر کلیتین. یا هفت اندام زمین. مجموعه ساختمان کره زمین: ((پیش از آن هم برفتی هفت اندام زمین رفت وپیش گاووماهی ساخت سدی ازقضا. )) (خاقانی)

وسیله‌ای به‌صورت طبقه‌طبقه برای گذاشتن کتاب یا چیزهای دیگر،
آنچه مانند قفس باشد،
* قفسهٴ سینه: (زیست‌شناسی) قسمت بالای بدن انسان از زیر گردن تا بالای شکم شامل دنده‌ها که قلب و ریتین در آن قرار دارد، قفس سینه، صندوقۀ سینه،
* قفسهٴ صدری: = * قفسه سینه

670