معنی رایکا
لغت نامه دهخدا
رایکا. (اِ) ریکا. محبوب و مطلوب و معشوق. (ناظم الاطباء) (از برهان). محبوب و مطلوب و معشوق است، و مردم تبرستان الف آنرا حذف کرده ریکا گویند و در نسوان استعمال نکنند و بیشتر در پسران استعمال کنند، دختران را کیجا گویند. (آنندراج) (انجمن آرا) (از جهانگیری). طبری ریکا (پسر)، گیلکی (لاهیجی) ریکا (پسر)، گیلکی (رشتی) ری (پسر). (از حاشیه ٔ برهان چ معین). و رجوع به ریکا شود.
فرهنگ معین
(اِ.) پسر. پسر محبوب، معشوق.
فرهنگ عمید
محبوب، معشوق. δ در مورد پسر استفاده میشود،
نام های ایرانی
حل جدول
پسرمحبوب، معشوق
پسر و محبوب
رایکا
پسر مازنی
رایکا
معشوق
رایکا
پسر محبوب
رایکا
محبوب و معشوق
رایکا
پسر مازندرانی
رایکا
ریکا
فرهنگ فارسی هوشیار
(اسم) پسر، پسر محبوب معشوق.
فرهنگ پهلوی
پسندیده و دوست داشتنی
واژه پیشنهادی
رایکا زهتابچی
معادل ابجد
232