معنی راهزن

راهزن. [زَ] (اِخ) ده کوچکیست از دهستان پاریز بخش مرکزی شهرستان سیرجان، واقع در 102هزارگزی شمال خاوری سعید آباد، سر راه مالرو گود احمد پسوجان. سکنه ٔ این ده 45 تن میباشد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

Bandit, Brigand, Highwayman

eşkiya, haydut

دزدی که در بیابان و میان راه جلو مردم را می‌گیرد و اموال آن‌ها را به زور می‌گیرد، قطاع‌الطریق، راهگیر، راهبند،

قاطع طریق

سارق، دزد

راهبر، دزد، سارق، طرار

گردنه گیر

سارق، غارتگر، دزد

دزد، راه‌بر، راهدار، رهزن، سارق، طرار، عیار، غارتگر، قاطع‌الطریق، گردنه‌بند

سارق، قاطع الطریق

(صفت) آنکه در راهها مسافران را غارت کند قاطع طریق، سرود گوی مطرب.

رهگیر

حرامی

قافله زن

دزدی که اموال مسافران را غارت می کند، نغمه خوان، سرودگوی. [خوانش: (زَ) (ص فا.)]

Bandit (m)

263