معنی دوئل
لغت نامه دهخدا
دوئل. [ءِ] (فرانسوی، اِ) جنگ تن به تن که دو تن به تلافی توهین و اعاده ٔ حیثیت کنندبا شمشیر یا طپانچه یا شلاق و غیره و این رسم سابقاًدر ممالک غربی معمول بود. (از فرهنگ فارسی معین).
فارسی به انگلیسی
Duel
فرهنگ عمید
جنگ تنبهتن برای تلافی اهانت و اعادۀ شرف که در گذشته معمول بود،
حل جدول
فیلمی از احمدرضا درویش
از بازیگران دوئل
راد
راد، سعید راد
پژمان بازغی
پریوش نظریه
کامبیز دیرباز
انوشیروان ارجمند
پرویز پرستویی
هدیه تهرانی
کارگردان فیلم دوئل
احمدرضا درویش
نوعی دوئل مرگبار
رولت روسی
فرهنگ معین
(دُ ئِ) [فر.] (اِ.) جنگ تن به تن بین دو تن به تلافی توهین و اعاده حیثیت.
فرهنگ فارسی هوشیار
جنگ تن به تن برای تلافی اهانت و اعاده شرف که سابقاً معمول بوده و اکنون موقوف شده است
واژه پیشنهادی
مجید انتظامی
نویسنده فیلم دوئل
احمدرضا درویش
فیلمبردار فیلم دوئل
بهرام بدخشانی
از بازیگران فیلم دوئل
انوشیروان ارجمند
حسین سحرخیز
کامبیز دیرباز
معادل ابجد
40