معنی دوئل در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

دوئل. [ءِ] (فرانسوی، اِ) جنگ تن به تن که دو تن به تلافی توهین و اعاده ٔ حیثیت کنندبا شمشیر یا طپانچه یا شلاق و غیره و این رسم سابقاًدر ممالک غربی معمول بود. (از فرهنگ فارسی معین).

(دُ ئِ) [فر.] (اِ.) جنگ تن به تن بین دو تن به تلافی توهین و اعاده حیثیت.

جنگ تن‌به‌تن برای تلافی اهانت و اعادۀ شرف که در گذشته معمول بود،

فیلمی از احمدرضا درویش

جنگ تن به تن برای تلافی اهانت و اعاده شرف که سابقاً معمول بوده و اکنون موقوف شده است