معنی خورجین
لغت نامه دهخدا
خورجین. [خوَرْ / خُرْ] (اِ) دو کیسه که از طرفی بهم یکی شده باشد. دو جوال که نیمی از دهانه ٔ هر دو را بهم دوزند. بارجامه. باردان. (یادداشت مؤلف):
یار تو خورجین تست و کیسه ات.
مولوی.
حکبه خورجین
حکبه خورجین. [ح َ ب َ / ب ِ خوَرْ / خُرْ] (اِ مرکب) دو حکبه ٔ بهم پیوسته خرد یا بزرگ که بر دو سوی اسپ و استر و جز آن یا بر دو سوی پشت و پیش یک دوش آدمی آویخته شود. و در آن مایحتاج نهند. تلی.
فارسی به انگلیسی
Saddlebag
حل جدول
فارسی به آلمانی
Beutel (m), Sack (m), Sack, Tasche (f), Tüte (f)
فرهنگ معین
(خُ) نک خرجین.
مترادف و متضاد زبان فارسی
باردان، جامهدان، خرج، توبره، جوال، خرجینه، خورجینه، کیسه
فارسی به عربی
جراب، حانه، حقیبه
فرهنگ فارسی هوشیار
دو کیسه که از طرفی بهم یکی شده باشند، باردان
واژه پیشنهادی
معادل ابجد
869