معنی تپ

تپ تپ. [ت ُ ت ُ / ت ِ ت ِ] (اِ صوت) حکایت صوت تپش دل بر اثر ترس یا جز آن آواز حرکت قلب. با زدن کردن صرف شود: دلم تپ تپ میزد. میترسیدم و دلم تپ تپ میکرد. || آواز افتادن انجیر رسیده از درخت و جز آن یکی پس از دیگری.

تپ تپ. [ت َ ت َ] (اِ صوت) آواز چیزی که بر چیز نرم خورد مانند دست زدن بخروار پنبه و امثال آن. (لغت محلی شوشتر). || مالیدن کوران بچیزی یا به جستن راه و بتاریکی جستجو کردن مطلقاً. (لغت محلی شوشتر). || آواز پای جمعی را گویند که با هم راه روندیا دوند اعم از انسان و حیوان. (لغت محلی شوشتر).

تپ. [ت ِ / ت ُ / ت َ] (اِ صوت) صدای افتادن چیزی.

تپ. [ت َ] (فعل امر) فعل امر از مصدر تپیدن. (فرهنگ نظام):
فراغت بین که در بنیاد کار است
متپ کین کارساز استادکار است.
عطار (از فرهنگ جهانگیری).
|| (اِمص) اسم مصدر تپیدن. (فرهنگ نظام). تپاک. تپیدن. (فرهنگ جهانگیری) (فرهنگ رشیدی) (انجمن آرا) (آنندراج). اضطراب و بی آرامی. (فرهنگ جهانگیری) (فرهنگ رشیدی). اضطراب و بیقراری و بی آرامی. (برهان). اضطراب و بیقراری. (انجمن آرا) (آنندراج) (از فرهنگ نظام). اضطراب و التهاب و بی قراری و بی آرامی. (ناظم الاطباء). تپیدن مصدر آن است چنانکه تپش و بر این قیاس طپیدن و طپش معرب آن است. (انجمن آرا) (آنندراج). || غلبه ٔ تب و گرمی قلب. (انجمن آرا) (آنندراج). گرمی. (فرهنگ نظام). گرمی و حرارت. (ناظم الاطباء). در اوستا تپ و مشتقات آن تفته (تبدار) و تفنو (تب) بسیار است. در فارسی ناخوشی تب و جزء دوم واژه ٔ «آفتاب » و [جزء اول] تابه و تابش و تافته و تفسیدن و تفتیدن و جز اینها از همین بنیاد است. (فرهنگ ایران باستان ص 90).

بی‌قراری، اضطراب، ناآرامی، بی‌آرامی، تالاپ

Pad

(اسم) اضطراب بی قراری بی آرامی.

آواز حرکت قلب

صدای تپش سریع قلب،
صدایی که از کوبیدن دست به چیزی میان‌تهی برخیزد،

تب

تپیدن١

از اصوات است مانند:برخورد کف دست با آب راکد – کوبیدن متوالی...

قطره، چکه، ورم، آماس، مقدار شیری که با یک بار دوشیدن...

مضخه

بی قراری

اضطراب

اضطراب، بی قراری

402