معنی تلمود

کتاب شرایع یهودیان

تلمود

تلمود

تِلْمُود، (Talmud) کتاب شرایع و سُنَن و فقه یهود است، که بوسیله اَنبیاء و علما یهود تنظیم گشته و بعد از توراه مقام اوّل را دارد و شامل دو قسمت مِشَنا (Mishnah) و گِمارا (Gemara) میباشد که فی الحقیقه گِمارا بمنزله تفسیر بر قسمتهائی از مِشْناست.تلمود فلسطینی (اورشلیم) قریب دو قرن زودتر از تلمود بابلی، یعنی در اواخر قرن چهارم میلادی تنظیم گردیده است،

قَرّائِیم، (قَرّاین هم ثبت شده است) فرقه بزرگ یهود که در حدود قرن هشتم قبل از میلاد تأسیس شد که با تلمود (کتاب احکام و فقه...) و تفاسیر و احادیث موافق نبودند (بذیل کلمه تِلْمُوْد مراجعه شود)، برخی مؤسّس این فرقه غانانِ بنِ داود میدانند،

تلمود. [ت َ] (اِخ) (تعلیم) کتابی است شامل دو قسمت که یکی را مشنا و دیگری را گمارا گویند. اما لفظ مشنا که بمعنی تکرار می باشد عبارت از مجموع تقالید مختلف یهود است با بعضی از آیات که از کتاب مقدس اقتباس شده. قوم یهود برآنند که این تقالید در کوه سینا بموسی داده شده بعد از آن از هارون و العیازر و یوشع دست بدست به انبیاء بعد و از انبیاء به رؤسا و خلفای کنیسه رسیده تا قرن دوم بعد از مسیح که در آن وقت حاخام یهود تمام آنها را جمع کرده در کتابی ثبت نموده و شخص مذکور در میان قوم یهود به جامع مشنا شهرت یافت. و گمارا که بمعنی تعلیم است عبارت از مجموع تعلیمات و تفاسیری است که بعد از انتهای مشنا در مدارس عالی واقع شد. و تفسیراتی که نوشته شده نیز دو قسم است: یکی را تلمود اورشلیم گویند که حاخامهای طبریه آن را فیمابین قرن سوم و پنجم نوشتند. و دیگری راتلمود بابل گویند که در قرن پنجم نوشته شد. (از قاموس کتاب مقدس). مجموعه ای از روایات ربنی مفسر قوانین موسی وآن دو جزء است: یکی «میشنا» مجموعه ٔ روایات و احادیث مسند به روات است. و دیگری «جمارا» که شرح «میشنا» است. (از لاروس).

گزیرپت. [گ ِ پ َ] (اِخ) در تلمود آمده که عنوان یکی از صاحب منصبان پلیس (ایران) است. (ایران در زمان ساسانیان ص 157).

درنبورگ. [دِ رِم ْ] (اِخ) ژوزف (1811 -1895 م.). مستشرق یهودی فرانسوی. عبری شناس و تلمودشناس بود. آثار عمده اش عبارتست از: قصص لقمان، مقامات حریری، رساله در تاریخ فلسطین بر طبق تلمود، صرف ونحو عبری به زبان عربی. (از دائرهالمعارف فارسی).

ربن. [رَب ْ ب َ] (ع اِ) لقب علمای یهودی است. ج، رَبابِنه. ربن ها طرفدار تلمود بوده اند. (یادداشت مرحوم دهخدا): و هو [جبرئیل بن بختیشوع] یخاطبه بالتجبیل [یخاطب حنین] و یقول له یا ربن حنینی، و تفسیر ربن المعلم. (عیون الانباء ج 1 ص 186).

صافون. (اِخ) شهری از شهرهای جاد است که در مشرق اردن واقع است (یوشع 13:27). دور نیست که عبارتی که در آیه ٔ مسطوره در سفر داوران 12:1 «واقع است بطرف شمال »، مقصود همین شهر باشد زیرا که در ترجمه ٔ هفتاد مینویسد تا صافون تلمود میگوید آن امّاثوس است که خرابه ٔ امانه باشد که به جنوب دریای جلیل واقع است. (قاموس کتاب مقدس).

ابن عزرا. [اِ ن ُ ع ِ] (اِخ) ابراهیم بن مایر. از ربانیین یهود اندلس. منجم و طبیب و ریاضی. مولد او به طلیطله در 513 هَ.ق. در ادب و شعر عرب نیزاو را مهارت و براعت است. همه ٔ عمر بسیاحت بلاد گذاشت. در قرطبه، کتاب موجودات حیه را تألیف کرد و در آن وجود خالق را بوسیله ٔ نظر در عجائب صنعت او تعالی اثبات کردن خواست. و در فرانسه و ایتالیا شرحی بر اجزای مختلفه ٔ تورات نوشت با حُرّیت بیان و گستاخی و جسارتی خاص. و نیز شرحی بر تلمود کرد و کتب نجومی خویش نیز بدانجا نگاشت. و عده ٔ بسیاری از ممالک آسیا خاصه فلسطین را بگشت و به انگلطره شد و سپس به لوک بازگشت و در رودس به سال 570درگذشت. و یکی از کواکب را نام ابن عزرا داده اند.

Talmud

تلمود

تلمود

تلمود، مجموعه قوانین شرعی وعرفی یهود،

480