معنی بی گناهی

بی گناهی. [گ ُ] (حامص مرکب) بی تقصیری و بی جرمی. (از ناظم الاطباء):
ازین بی گناهیش نخجیروار
گرفتند شیون به هر کوهسار.
فردوسی.
|| برائت. (یادداشت مؤلف):
جائی که برق عصیان بر آدم صفی زد
ما را چگونه زیبد دعوی ّ بی گناهی ؟
حافظ.
|| عصمت. (یادداشت مؤلف):
کنون در پیش شهری و سپاهی
ز من بنمود خواهد بی گناهی.
(ویس و رامین).

Exoneration

زنا

برایت

برائت

مظلومانه

ویلیام بلیک

نامه سفیدی

ویلیام بلیک

منوچهر صادق پور

دوران بی گناهی

عصر بی گناهی

براءه

بی گناهی

بی گناهی

فرض، بی گناهی

98